Vandaag is het niet zo'n mooi weer en trekt er een regenzone van west naar oost over het land. Ik vertrek dus niet te vroeg en ga richting westen. Parkeren doe ik aan het station van Menen, en ik loop tot aan het station van Ieper waar je elk uur een trein terug hebt. Er rijdt ook een bus, dus afhankelijk van wanneer je aan het station van Ieper aankomt kan die je misschien sneller terug aan de start brengen.
En zo begin ik vandaag aan wat best een ontspannende tocht is door de Westvlaamse boerenbuiten. Even moeten we nog uit de buitenwijken van Menen geraken, maar na een passage langs een metaalverwerkend bedrijf en nog wat andere industrie is het dan zo ver. We mogen een stukje langs een kanaal lopen. Het heeft hard gewaaid dus de straat ligt bezaaid met afgerukte takken, maar gelukkig is het vandaag vrij veilig. Het is oktober, dus hangen er nog vrij veel bladeren aan de bomen, en een storm is dan meteen vrij destructief.
En net als we het wandelen langs het kanaal gewoon beginnen te worden, mogen we afslaan en een stukje door de velden gaan baggeren. Het gaat meestal vrij vlot, maar af en toe zijn er toch stevige plassen die strategisch omzeild moeten worden.
En zo gaat de tocht de komende paar kilometer verder. Meestal op verhard terrein, of toch tenmiste een half verhard tractorpad tussen de velden. Af en toe gaat het zelfs stevig omhoog en merk je dat het heuvelland al dichterbij komt. Maar het is vooral redelijk rustig lopen door een fijne omgeving. We lopen telkens een stuk van een dikke kilometer, om dan een straat te passeren en dan de volgende kilometer door de velden aan te vatten. Op sommige van die passages tussen de velden is het wel even acrobatisch zijn om de meeste plassen te omzeilen. En ik zak een paar keer vrij diep in de modder. Gelukkig loop ik op mijn trailrunners, zodat ze eigenlijk meteen weer droog zijn. Als je hier met hoge wandelschoenen loopt, dan ben je verdronken voor de rest van de tocht. Met de trailrunners voel ik het water met elke stap naar buiten stromen en zijn mijn voeten eigenlijk heel snel weer droog.
Dat gaat zo verder tot het stilaan in de richting van Komen gaat. Daar moet even een dikke 3 kilometer over een asfaltbaan rechtdoor gelopen worden. Is dat saai? Tsja, het is hier vooral rustig en er komen dan ook bijna geen auto's langs.
Als dat overleefd is dan is het tijd voor een heel mooi stuk van de route. We pikken immers het kanaal van Ieper naar Komen op. Dat kennen we van het kanaal dat door het provinciaal domein "Palingbeek" loopt, en waar ook de GR128 en de GR131 passeren. Maar er is dus nog een lang ander stuk van dit kanaal dat best ook wel mooi is. Ik geniet dus eigenlikj best wel van deze lange tocht langs het kanaal. Ik mag grotendeels over een fietspad lopen tussen het kanaal en de spoorweg, maar het is hier zoals gezegd eigenlijk best wel aangenaam.
En dan is het tijd voor het hoofdmenu van vandaag. We lopen door de Palingbeek, en volgen gewoon het kanaal. Een lang, recht stuk an een kilometer of 3 staat ons dus te wachten, en dat is gewoon genieten.
Aan het eind van de Palingbeek slaat de GR5A tesamen met de GR128 af naar links, in de richting van Kemmel. Dat liep ik al eerder, in 2019 om precies te zijn, toen ik de GR128 liep. Vandaag loop ik dus gewoon rechtdoor tot bij het station van Ieper. Dat gaat over een heel vlot te lopen fietspad. Bij het station zet ik me even een paar minuten op een bankje, verbaas ik me er over dat er hier zo veel politie rondhangt, en neem dan de trein (bewaakt door nog meer politie) in de richting van Menen. Deze etappe zit er al weer op, ik ben ondertussen zo goed als halfweg op de GR5A.
En net als we het wandelen langs het kanaal gewoon beginnen te worden, mogen we afslaan en een stukje door de velden gaan baggeren. Het gaat meestal vrij vlot, maar af en toe zijn er toch stevige plassen die strategisch omzeild moeten worden.
En zo gaat de tocht de komende paar kilometer verder. Meestal op verhard terrein, of toch tenmiste een half verhard tractorpad tussen de velden. Af en toe gaat het zelfs stevig omhoog en merk je dat het heuvelland al dichterbij komt. Maar het is vooral redelijk rustig lopen door een fijne omgeving. We lopen telkens een stuk van een dikke kilometer, om dan een straat te passeren en dan de volgende kilometer door de velden aan te vatten. Op sommige van die passages tussen de velden is het wel even acrobatisch zijn om de meeste plassen te omzeilen. En ik zak een paar keer vrij diep in de modder. Gelukkig loop ik op mijn trailrunners, zodat ze eigenlijk meteen weer droog zijn. Als je hier met hoge wandelschoenen loopt, dan ben je verdronken voor de rest van de tocht. Met de trailrunners voel ik het water met elke stap naar buiten stromen en zijn mijn voeten eigenlijk heel snel weer droog.
Dat gaat zo verder tot het stilaan in de richting van Komen gaat. Daar moet even een dikke 3 kilometer over een asfaltbaan rechtdoor gelopen worden. Is dat saai? Tsja, het is hier vooral rustig en er komen dan ook bijna geen auto's langs.
Als dat overleefd is dan is het tijd voor een heel mooi stuk van de route. We pikken immers het kanaal van Ieper naar Komen op. Dat kennen we van het kanaal dat door het provinciaal domein "Palingbeek" loopt, en waar ook de GR128 en de GR131 passeren. Maar er is dus nog een lang ander stuk van dit kanaal dat best ook wel mooi is. Ik geniet dus eigenlikj best wel van deze lange tocht langs het kanaal. Ik mag grotendeels over een fietspad lopen tussen het kanaal en de spoorweg, maar het is hier zoals gezegd eigenlijk best wel aangenaam.
En dan is het tijd voor het hoofdmenu van vandaag. We lopen door de Palingbeek, en volgen gewoon het kanaal. Een lang, recht stuk an een kilometer of 3 staat ons dus te wachten, en dat is gewoon genieten.
Aan het eind van de Palingbeek slaat de GR5A tesamen met de GR128 af naar links, in de richting van Kemmel. Dat liep ik al eerder, in 2019 om precies te zijn, toen ik de GR128 liep. Vandaag loop ik dus gewoon rechtdoor tot bij het station van Ieper. Dat gaat over een heel vlot te lopen fietspad. Bij het station zet ik me even een paar minuten op een bankje, verbaas ik me er over dat er hier zo veel politie rondhangt, en neem dan de trein (bewaakt door nog meer politie) in de richting van Menen. Deze etappe zit er al weer op, ik ben ondertussen zo goed als halfweg op de GR5A.
