Na een epische tocht door de Alpen is het tijd om weer even de draad op te nemen met een paar iets kortere en gemakkelijke wandelingetjes. Maar de heuvels kan ik blijkbaar toch nog niet missen, want ik loop vandaag een mooie etappe van de GR5A in de Vlaamse Ardennen. Ik loop over de Kluisberg van Avelgem naar Ronse. Ik parkeer 's morgens in Ronse, en neem de bus naar Avelgem waar ik aan mijn wandeling begin. Voor een keer loop ik dus eens in de andere richting dan wat ik bij de meeste etappes van deze tocht doe, maar uiteindelijk maakt dat allemaal niet zo veel uit.
Parkeren is gemakkelijk in Ronse. Er is een prima en grote stationsparking en die is helemaal gratis. Het is een beetje zoeken om de ingang te vinden, maar het volstaat om te weten dat je links moet inslaan waar het bordje staat dat de parking naar rechts is, En dan komt alles goed. Ligt het aan mij, of ligt het aan Ronse, ik weet het niet. Maar je auto die geraak je probleemloos kwijt.
Dat station van Ronse is trouwens het oudste station op het europese vasteland. Van 1844 tot 1879 stond dit stationsgebouw in Brugge, maar toen werd het daar afgebroken. 2 jaar later werd het dan hier in Ronse heropgebouwd. En zo staat dus het oudste station van het vasteland in Ronse. Dat lijkt me een heel lastige quizvraag.
Ik neem vanmorgen de bus van de TEC richting Avelgem, en omdat dit de grote busroute richitng Doornik is zijn er vrij veel bussen. Ticketjes kan je op de bus bij de chauffeur kopen met cash geld, of je koopt ze bij de knalrode automaat die naast het station staat. Ik loop deze etappe op een vrijdag in de vakantie en je hebt zeker elk uur een bus die je bij het oude treinstation van Avelgem afzet. Treinen rijden in Avelgem al lang niet meer, maar met de bus kan je er nog probleemloos geraken.
Vanuit Avelgem mogen we eerst een paar kilometer de oude spoorlijn volgen. Die is helemaal omgetoverd tot een mooie fietssnelweg, maar vandaag ben ik hier zo goed als helemaal alleen. Fietsers moeten deze snelweg nog ontdekken denk ik.
Even voorbij de brug over de Schelde slaan we linksaf en dan gaat het stilaan bergop. Heel geleidelijk wordt er geklommen, je voelt bijna niet dat je aan het stijgen bent maar op een of andere manier gaat het toch vrij vlot vooruit. Even wordt er een stukje onverhard aan de route toegevoegd, en dan gaat het plots stevig naar boven. En dan ben je plots op die plek waar ik een paar jaar geleden, in volle coronatijd, ook al stond. Toen was ik de GR122 aan het lopen, die van Hulst richting Vlaamse Ardennen loopt, en dan verder gaat naar Doornik en zelfs nog een heel stuk door Frankrijk loopt. Ook die GR122 is een prachtige route trouwens, als je die nog niet gedaan zou hebben.
Even mag er weer verder geklommen worden tot op de top van de heuvel, waar er een overvloed is aan wandelbomen. Er is er eentje die gewijd is aan de GR122 en de streek GR Vlaamse Ardennen, en dan is er een andere wandelboom die aan de GR5A gewijd is. Eentje voor de GRVA en eentje voor de GR5A dus. Best wel verwarrend die naamgevingen.
De volgende paar kilometers lopen we pal op de taalgrens. En dat merk je: links van het pad vind je de nodige infoborden in het Nederlands, rechts van het pad vind je zowat dezelfde uitleg, maar dan in het Frans. Links vind je de uitleg dat er zeker 200 hectare van dit grote bos in Vlaanderen ligt, terwijl men rechts trots vertelt dat er 100 hectare in Wallonië ligt, en ook nog een stukje in Vlaanderen. Ik vind het maar raar, en een beetje samenwerken zou misschien veel oplossen, maar uiteindelijk heb ik er geen last van.
Even verderop wordt het nog kafkaïaanser. Er lopen hier ook enkele fiets routes, de Vlaanderenroute passeert hier, en ook de heuvelroute. Die "heuvelroute" slaat op een bepaald moment naar links af, terwijl de "route des collines" je naar rechts stuurt. Dat kan je toch niet verzinnen?
Langs de Ronde van Vlaanderenstraat, waar de namen van alle winnaars van die klassieker op de grond geschilders staan, gaat het dan stilaan bergaf in de richting van Ronse. Het is een lange afdaling, langs mooie bossen, mooie uitzichten en heel rustige weggetjes. Dit is best een gezellig stuk van de route, en vooral, ze is anders dan de route van de GR122 die ik al eerder deed. Hier in de Vlaamse Ardennen is het natuurlijk geen probleem om 2 mooie routes tussen Ronse en de Kluisberg uit te tekenen.
Langs de Scherpeberg gaan we dan richting Ronse. Dat is nog even een stevige beklimming, en bijna op de top staat er een mooie kapel. Ik brand een noveenkaars, religieus ben ik niet, maar ik vind het aansteken van een kaarsje wel een heel mooie traditie. En het is blijkbaar een manier om aan geld te geraken voor het onderhoud van de kapel. Dus doen we daar met veel plezier aan mee.
Nog even afdalen en dan komt Ronse in zicht. Dat is een verwarrend stadje, er zijn hele mooie plekjes, en dan zijn er ook minder mooie plekjes. Telkens als ik denk "dit is best mooi eigenlijk", zie je weer "oei, hier zou ik niet willen wonen". In gedachten verzonken loop ik tot bij het station waar ik mijn auto terugvind. Dit was best een mooi tochtje, en het is heel vlot te organiseren met het openbaar vervoer.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Dat station van Ronse is trouwens het oudste station op het europese vasteland. Van 1844 tot 1879 stond dit stationsgebouw in Brugge, maar toen werd het daar afgebroken. 2 jaar later werd het dan hier in Ronse heropgebouwd. En zo staat dus het oudste station van het vasteland in Ronse. Dat lijkt me een heel lastige quizvraag.
Even mag er weer verder geklommen worden tot op de top van de heuvel, waar er een overvloed is aan wandelbomen. Er is er eentje die gewijd is aan de GR122 en de streek GR Vlaamse Ardennen, en dan is er een andere wandelboom die aan de GR5A gewijd is. Eentje voor de GRVA en eentje voor de GR5A dus. Best wel verwarrend die naamgevingen.
Langs de Ronde van Vlaanderenstraat, waar de namen van alle winnaars van die klassieker op de grond geschilders staan, gaat het dan stilaan bergaf in de richting van Ronse. Het is een lange afdaling, langs mooie bossen, mooie uitzichten en heel rustige weggetjes. Dit is best een gezellig stuk van de route, en vooral, ze is anders dan de route van de GR122 die ik al eerder deed. Hier in de Vlaamse Ardennen is het natuurlijk geen probleem om 2 mooie routes tussen Ronse en de Kluisberg uit te tekenen.
Nog even afdalen en dan komt Ronse in zicht. Dat is een verwarrend stadje, er zijn hele mooie plekjes, en dan zijn er ook minder mooie plekjes. Telkens als ik denk "dit is best mooi eigenlijk", zie je weer "oei, hier zou ik niet willen wonen". In gedachten verzonken loop ik tot bij het station waar ik mijn auto terugvind. Dit was best een mooi tochtje, en het is heel vlot te organiseren met het openbaar vervoer.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
