Volgende week loop ik een stukje van de GR5 in de Alpen, dus ben ik nu op zoek naar wandelingetjes waar er af en toe toch wat hoogtemeters te lopen zijn. Kwestie van een beetje in te lopen natuurlijk. Etappes met hoogtemeters zijn niet zo gemakkelijk te vinden in Vlaanderen, en tijd om naar de Ardennen te rijden heb ik niet. Woensdag liep ik zo dus de Kemmelberg op, en vandaag kies ik voor een stukje in de Vlaamse Ardennen. Het is niet te vergelijken met de Alpen, maar we mogen tenminste af en toe een stukje klimmen.
Ik loop van Geraardsbergen tot Flobecq (of "Vloesberg" in het Nederlands) waar ik de GR122 tegenkom. Die GR122 loopt verder samen met de GR5A naar Ronse, dus dat stukje heb ik al eens eerder gelopen.
Ik parkeer me op de grens met Wallonië, ter hoogte van bushalte "Vloesberg Laaistok". Die bushalte ligt zowat op de grens met Wallonië en is zo'n 500 meter over een mooi onverhard pad van de route. De weg wordt hier een pak breder als je eenmaal Wallonië inrijdt, en daar vind je een brede pechstrook waar je probleemloos je auto een tijdje kwijt kan. Met de bus van de Lijn ben je, met een overstap in Brakel, op zo'n 3 kwartier bij de start van de tocht.
Het is vandaag zo'n 20 kilometer stappen. Het is best een aangename tocht maar dat had ik eigenlijk ook wel verwacht. In de Vlaamse Ardennen zou je namelijk echt moeite moeten doen om een saaie route uit te stippelen. We mogen dan ook door een heel mooie en rustige streek lopen. En als we iets dichter bij een dorp of bij bebouwing komen dan worden we langs mooie achterafweggetjes gestuurd. Ik geniet er dus wel van vandaag.
Het begin van de tocht is eigenlijk verrassend vlak. Wie aan Geraardsbergen denkt die denkt natuurlijk aan de muur van Geraardsbergen, de gigantische beklimming die vroeger zowat het hoogtepunt van de Ronde van Vlaanderen wielrennen was. Maar de tocht begint voor mij vandaag pannekoekevlak. We mogen een stukje langs de Dender wandelen, de mooie rivier die hier door de stad stroomt. En uiteraard is dat dan een vlak en gemakkelijk te lopen stukje van de route. Na een kilometer of 2 worden we dan wel de hoogte ingestuurd, maar dat vlakke stukje was wel fijn om even rustig in te lopen.
We worden dan een paar kilometer langs achterafweggetjes gestuurd, langs de tuinen van de huizen. Daar kan je dus rustig onbezorgd lopen, zonder telkens op de auto's te moeten letten. Even verderop worden we dan in de richting van een oude molen gestuurd, waarna we plots echt in de Vlaamse Ardennen staan. De weidse uitzichten zijn daar plots, de landbouwgronden die hier op de glooiende heuvels liggen. Het is echt prachtig, en wij mogen een lang stuk over de bergkam (als je van een berg kan spreken natuurlijk) lopen.
Van het ene onverharde pad lopen we naar het volgende. Soms steil omhoog, soms gaat het stevig omlaag, maar altijd door een mooie omgeving en altijd vooral in een rustige omgeving. Het is hier goed vertoeven. Enkele bossen komen op ons pad en we mogen zelfs bijna 2 kilometer rechtdoor door een prachtig bos lopen, terwijl het altijd lichtjes bergop gaat. Dat gaat dus voor geen meter vooruit, maar voor een keer vind ik dat echt niet erg. Het is genieten.
Langs nog meer veldwegen gaat het in de richting van het Brakelbos. Dat bos ken ik nog van toen ik de GR122 liep en plots herken ik de plek waar die andere GR route van rechts komt. Hier liep ik al eerder, maar op zo'n mooie plek is dat geen straf. Ik loop nog een kilometertje verder door het prachtige Brakelbos, tot ik de afslag neem naar mijn auto. Het vervolg van de GR5A tot Ronse loopt samen met die GR122, dus die loop ik niet opnieuw voor mijn GR5A tocht. Ik hou het hier voor bekeken vandaag, na ongeveer 20 kilometer. Het was een prachtige tocht.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Ik parkeer me op de grens met Wallonië, ter hoogte van bushalte "Vloesberg Laaistok". Die bushalte ligt zowat op de grens met Wallonië en is zo'n 500 meter over een mooi onverhard pad van de route. De weg wordt hier een pak breder als je eenmaal Wallonië inrijdt, en daar vind je een brede pechstrook waar je probleemloos je auto een tijdje kwijt kan. Met de bus van de Lijn ben je, met een overstap in Brakel, op zo'n 3 kwartier bij de start van de tocht.
Het is vandaag zo'n 20 kilometer stappen. Het is best een aangename tocht maar dat had ik eigenlijk ook wel verwacht. In de Vlaamse Ardennen zou je namelijk echt moeite moeten doen om een saaie route uit te stippelen. We mogen dan ook door een heel mooie en rustige streek lopen. En als we iets dichter bij een dorp of bij bebouwing komen dan worden we langs mooie achterafweggetjes gestuurd. Ik geniet er dus wel van vandaag.
Het begin van de tocht is eigenlijk verrassend vlak. Wie aan Geraardsbergen denkt die denkt natuurlijk aan de muur van Geraardsbergen, de gigantische beklimming die vroeger zowat het hoogtepunt van de Ronde van Vlaanderen wielrennen was. Maar de tocht begint voor mij vandaag pannekoekevlak. We mogen een stukje langs de Dender wandelen, de mooie rivier die hier door de stad stroomt. En uiteraard is dat dan een vlak en gemakkelijk te lopen stukje van de route. Na een kilometer of 2 worden we dan wel de hoogte ingestuurd, maar dat vlakke stukje was wel fijn om even rustig in te lopen.
We worden dan een paar kilometer langs achterafweggetjes gestuurd, langs de tuinen van de huizen. Daar kan je dus rustig onbezorgd lopen, zonder telkens op de auto's te moeten letten. Even verderop worden we dan in de richting van een oude molen gestuurd, waarna we plots echt in de Vlaamse Ardennen staan. De weidse uitzichten zijn daar plots, de landbouwgronden die hier op de glooiende heuvels liggen. Het is echt prachtig, en wij mogen een lang stuk over de bergkam (als je van een berg kan spreken natuurlijk) lopen.
Van het ene onverharde pad lopen we naar het volgende. Soms steil omhoog, soms gaat het stevig omlaag, maar altijd door een mooie omgeving en altijd vooral in een rustige omgeving. Het is hier goed vertoeven. Enkele bossen komen op ons pad en we mogen zelfs bijna 2 kilometer rechtdoor door een prachtig bos lopen, terwijl het altijd lichtjes bergop gaat. Dat gaat dus voor geen meter vooruit, maar voor een keer vind ik dat echt niet erg. Het is genieten.
Langs nog meer veldwegen gaat het in de richting van het Brakelbos. Dat bos ken ik nog van toen ik de GR122 liep en plots herken ik de plek waar die andere GR route van rechts komt. Hier liep ik al eerder, maar op zo'n mooie plek is dat geen straf. Ik loop nog een kilometertje verder door het prachtige Brakelbos, tot ik de afslag neem naar mijn auto. Het vervolg van de GR5A tot Ronse loopt samen met die GR122, dus die loop ik niet opnieuw voor mijn GR5A tocht. Ik hou het hier voor bekeken vandaag, na ongeveer 20 kilometer. Het was een prachtige tocht.
Alle foto's van vandaag vind je hier: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
