Vandaag staat de laatste etappe van de GR564 op het programma. Deze route begint in Lommel en loopt langs Borgloon in de richting van Sint Truiden. Eigenlijk is dit dus een Limburgs avontuur, maar het heeft een uitloper in de provincie Luik tot in Huy, waar het officiële eindpunt te vinden is aan het station van Huy. En Huy is ook zo'n volledig onbekend stadje, maar het ligt aan de Maas en heeft uitzicht op de koeltorens van het beter bekende Tihange dat aan de overkant van het water ligt.
De laatste etappe van deze prachtige route loopt dus door een stukje van België waar je normaal gezien nooit komt. De snelweg van Leuven naar Luik neem je misschien wel eens, maar alles wat daar aan je rechterhand ligt is eigenlijk een groot zwart gat. Of dat was het voor mij toch, en dus was het hoog tijd om daar eens verandering in te brengen. Binnenkort loop ik het eerste stuk van de recent verlengde GR121, en die gaat ook door deze streek, dus ik kom hier zeker nog terug de komende maanden.
Het is vandaag een feestdag, dus is er 's morgens geen file rond Brussel. Dat maakt dit dus een ideale dag om eens deze richting uit te komen en deze route eindelijk af te werken. We zijn in de provincie Luik dus rijden hier bussen van de TEC en geen bussen meer van de Lijn. Op "zon en feest" dagen is er om kwart voor 9 een bus van de TEC, die je van "Hannut Hôtel de Ville" rechtstreeks naar het station van Huy brengt. En aan deze eerste bushalte is meteen ook een grote parking. Er staat hier ook een "Tec Self", waar ik mijn TEC mobib kaart weer van de nodige busritten ("Horizon" heten die ticketjes hier) kan voorzien. Heb je zo'n kaart niet, dan kan je nog altijd cash betalen op de bus, maar probeer voor gepast geld te zorgen.
Ik parkeer me dus in Hannut, en neem de bus naar Huy. Dan kan ik de wandeling volledig relaxed wandelen en moet ik geen rekening meer houden met de uren van de bussen. Als ik 's morgens de bus kan nemen dan doe ik dat meestal, dan moet ik gewoon maar weer terug tot bij mijn auto wandelen.
Huy is ook een beetje bekend van de "Muur van Huy", de extreem steile beklimming aan het eind van de wielerwedstrijd Waalse Pijl. En zo weet je dus ook meteen wat ons te wachten staat. De Maas heeft hier een diep dal uitgeslepen, dus mag er van bij de start al meteen stevig geklommen worden. Na anderhalve kilometer staan de eerste 100 hoogtemeters op de teller. Gelukkig wordt het de rest van de etappe iets minder klimmen, maar er zijn vandaag toch dik 500 hoogtemeters te verteren. Combineer dat met de 30 kilometer die deze etappe lang is, en je weet dat het een stevige tocht wordt. Je kan hem natuurlijk ook opsplitsen, want de busroute tussen Hannut en Huy kruist enkele keren de wandeling. Wil je dus 2 dagen genieten van deze tocht? Dan kan dat probleemloos.
We moeten eerst even uit Huy geraken, maar dat doen we langs zo veel mogelijk trage wegen. We worden langs achtertuinen gestuurd, langs smalle paadjes, en ja, soms ook gewoon over een rustige weg. Het is best aangenaam, en hier is duidelijk veel werk gestoken in het uitstippelen van een mooie route. Al gauw laten we de bebouwing achter ons en worden we mooie stukjes natuur ingestuurd. Het blijft wel redelijk heuvelachtig, en dus best een vermoeiend stukje lopen.
De rest van de dag mogen we door een rustig stukje van België lopen. Kleine dorpjes en af en toe een gigantische boerderij of kasteel komen op ons pad. We blijven eigenlijk altijd in de buurt van het riviertje de Mehaigne dat iets voor Huy uiteraard in de Maas uitmondt. De hele dag lopen we nu eens links, dan weer rechts van dit riviertje.
De laatste kilometers van de route lopen over een oude spoorwegbedding die nu omgetoverd is tot een prachtige Ravel. Het is hier heel mooi wandelen, en zo'n oude spoorweg heeft natuurlijk als pluspunt dat de hoogteverschillen heel geleidelijk zijn. De oude stoomlocomotieven moesten hier vroeger ook boven geraken, dus mochten de hellingen niet te steil zijn.
En zo kom ik eigenlijk vrij vlot weer in het onderschatte Hannut. Hier is in het centrum een hele straat afgezet en ingepalmd door allemaal terrasjes. Bij mooi weer lijkt dit me een prima plekje om eens een paar uur bij te komen na de wandeling en iets lekkers te eten.
Ik heb in ieder geval genoten van deze wandeling. Is het allemaal spectaculair vandaag? Nee, natuurlijk niet. Maar het is wel fantastisch mooi wandelen door een prachtige streek. Er zijn slechtere plekken om een dag te spenderen.
Alle foto's van vandaag kan je hier vinden: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
Het is vandaag een feestdag, dus is er 's morgens geen file rond Brussel. Dat maakt dit dus een ideale dag om eens deze richting uit te komen en deze route eindelijk af te werken. We zijn in de provincie Luik dus rijden hier bussen van de TEC en geen bussen meer van de Lijn. Op "zon en feest" dagen is er om kwart voor 9 een bus van de TEC, die je van "Hannut Hôtel de Ville" rechtstreeks naar het station van Huy brengt. En aan deze eerste bushalte is meteen ook een grote parking. Er staat hier ook een "Tec Self", waar ik mijn TEC mobib kaart weer van de nodige busritten ("Horizon" heten die ticketjes hier) kan voorzien. Heb je zo'n kaart niet, dan kan je nog altijd cash betalen op de bus, maar probeer voor gepast geld te zorgen.
Huy is ook een beetje bekend van de "Muur van Huy", de extreem steile beklimming aan het eind van de wielerwedstrijd Waalse Pijl. En zo weet je dus ook meteen wat ons te wachten staat. De Maas heeft hier een diep dal uitgeslepen, dus mag er van bij de start al meteen stevig geklommen worden. Na anderhalve kilometer staan de eerste 100 hoogtemeters op de teller. Gelukkig wordt het de rest van de etappe iets minder klimmen, maar er zijn vandaag toch dik 500 hoogtemeters te verteren. Combineer dat met de 30 kilometer die deze etappe lang is, en je weet dat het een stevige tocht wordt. Je kan hem natuurlijk ook opsplitsen, want de busroute tussen Hannut en Huy kruist enkele keren de wandeling. Wil je dus 2 dagen genieten van deze tocht? Dan kan dat probleemloos.
De laatste kilometers van de route lopen over een oude spoorwegbedding die nu omgetoverd is tot een prachtige Ravel. Het is hier heel mooi wandelen, en zo'n oude spoorweg heeft natuurlijk als pluspunt dat de hoogteverschillen heel geleidelijk zijn. De oude stoomlocomotieven moesten hier vroeger ook boven geraken, dus mochten de hellingen niet te steil zijn.
Ik heb in ieder geval genoten van deze wandeling. Is het allemaal spectaculair vandaag? Nee, natuurlijk niet. Maar het is wel fantastisch mooi wandelen door een prachtige streek. Er zijn slechtere plekken om een dag te spenderen.
Alle foto's van vandaag kan je hier vinden: {getButton} $text={foto album} $icon={link} $color={#27aa60}
