Op onze tocht naar Rome verlaten we vandaag de regio Liguria alweer en lopen we weer verder in Toscane. Er staat zo'n 28 kilometer en een dikke 600 hoogtemeters op het programma. Normaal is dat doenbaar, maar met de vermoeidheid van de afgelopen paar dagen nog in de benen wordt dat toch een stevige klus.
We beginnen de wandeling met een poging om langs de best mogelijke weggetjes Sarzana vaarwel te zeggen. Normaal gezien loopt de route langs een kanaal maar dat wordt momenteel gerenoveerd, dus mogen we daar niet langs. We moeten onze toevlucht dus nemen tot de gewone wegen die we met best wel wat auto's moeten delen. In plaats van een rustige start langs mooie kabbelend kanaaltjes, mogen we dus constant uitkijken voor de rijkunsten van de Italiaanse rallyrijders. De eerste tien tot vijftien kilometer van de dag zijn dus eigenlijk een beetje een ontgoocheling. Zo'n lang stuk langs een volledig verharde weg vol met auto's zou je in Belgie of Frankrijk nooit tegenkomen op een GR route.
Halfweg de etappe van vandaag passeren we langs Luni. Nu kent niemand deze stad nog, maar in de Romeinse tijd was dit de belangrijkste stad van de omgeving hier, en er zijn dan ook eindeloos veel overblijfselen te bewonderen. De stad was zo belangrijk omdat hier vlakbij belangrijke marmer-groeves te vinden waren en omdat het een belangrijke haven had. We lopen eigenlijk rond de archeologische site, en als je vandaag tijd over zou hebben dan is een bezoekje denk ik wel de moeite. Ik moet verder, want ik wil nog in Massa geraken vandaag en dat is best nog een stuk lopen.
In de haven van Luni scheepten pelgrims uit het zuiden vroeger trouwens in op weg naar Santiago. Ze namen de boot tot Arles, waar ze de camino de Santiago oppikten. En zo blijken alle pelgrimsroutes op een of andere manier toch met mekaar in verband te staan. Wil je toch nog van gedacht veranderen en richting Compostella gaan, dan kan je hier dus de boot nemen.
En we komen op nog meer bekend terrein als we even verderop langs Carrara passeren. Dat is zowat een merknaam geworden is voor top kwaliteit van marmer. Veel van de antieke standbeelden zijn gemaakt uit blokken marmer dat uit deze mijnen komt. Romeinse triomfbogen werden bekleed met marmer dat hier gevonden werd. De David van Michelangelo? Gemaakt uit een blok marmer dat hier opgegraven werd. Zo'n 600 jaar geleden liep Michelangelo hier dus rond op zoek naar een geschikt blok marmer om zijn meesterwerk te maken. Benieuwd wie hier binnen 600 jaar rondloopt en wat er dan overgebleven is van onze beschaving. De marmergroeves zelf vind je niet op de weg, maar in het stadje vind je allerlei kleine marmerverkopers. En uiteraard varieert dat van een oud en versleten familiebedrijfje tot een nagelnieuw complex met een blinkende showroom.
We komen niet langs de echte marmergroeves maar hebben er wel een prima zicht op vanop de wandeling. Voorbij Carrara mogen we dan eindelijk iets mooiere weggetjes nemen. Zoals steeds nemen we vandaag een route die een stukje van de kust af ligt. De kust is hier helemaal volgebouwd met toeristische dorpjes, maar wij lopen zeker tijdens het tweede stuk van de wandeling over een heel rustige en (doordat we niet langs de kust lopen) ook een best heuvelachtige route. En heuvelachtig mag je best serieus nemen, er zijn hier een paar echte kuitenbijters op de route geplaatst.
In het tweede deel van de route worden we dan eindelijk opnieuw de bergen ingestuurd. We mogen klimmen tot we een prachtig weids uitzicht hebben over de zee. En van de Middellandse zee word je altijd gelukkig, dat straalt echt vakantie uit. En dan denk je onvermijdelijk terug aan een paar jaar geleden, toen we in Calais naar de Noordzee aan het staren waren. We zijn een lange weg gekomen ondertussen...
Kilometerslang mogen we aan de rand van de berg lopen met aan onze rechterhand weidse uitzichten over de zee. Fantastisch mooi is dat, en de vrij saaie eerste helft van de wandeling van vandaag is gauw vergeten. Recente zware onweders hebben hier en daar voor aardverschuivingen gezorgd en de weg is daar ... weg. Het is soms even behelpen en af en toe eens een verbodsbord negeren, maar eigenlijk kan je die plekken zonder al te veel problemen veilig passeren. Veel ander opties heb je nu eenmaal niet als je hier staat. Of je gaat 10 kilometer terug, of je gaat gewoon door. Echt gevaarlijk wordt het eigenlijk nooit. Voor de locale bewoners is dat een iets groter probleem, want zij kunnen niet meer met de auto tot bij hun huizen geraken nu de straat weggespoeld is.
Massa is een mooi, en verdomd heuvelachtig, dorpje. Hier vind je zeker een bed en een prima pizza.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/bCAoo54JkdfbDu1T6.
{getCard} $type={post} Via Francigena: Massa - Camaiore
Halfweg de etappe van vandaag passeren we langs Luni. Nu kent niemand deze stad nog, maar in de Romeinse tijd was dit de belangrijkste stad van de omgeving hier, en er zijn dan ook eindeloos veel overblijfselen te bewonderen. De stad was zo belangrijk omdat hier vlakbij belangrijke marmer-groeves te vinden waren en omdat het een belangrijke haven had. We lopen eigenlijk rond de archeologische site, en als je vandaag tijd over zou hebben dan is een bezoekje denk ik wel de moeite. Ik moet verder, want ik wil nog in Massa geraken vandaag en dat is best nog een stuk lopen.
In de haven van Luni scheepten pelgrims uit het zuiden vroeger trouwens in op weg naar Santiago. Ze namen de boot tot Arles, waar ze de camino de Santiago oppikten. En zo blijken alle pelgrimsroutes op een of andere manier toch met mekaar in verband te staan. Wil je toch nog van gedacht veranderen en richting Compostella gaan, dan kan je hier dus de boot nemen.
Massa is een mooi, en verdomd heuvelachtig, dorpje. Hier vind je zeker een bed en een prima pizza.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/bCAoo54JkdfbDu1T6.
Related posts
{getCard} $type={post} Via Francigena: Aulla - Sarzana{getCard} $type={post} Via Francigena: Massa - Camaiore
