Na de gigantische klim van gisteren wordt het eerste stukje van de dag meer van hetzelfde. We lopen tot bij de Passa della Cisa, en gaan vandaag weer vlot boven de 1000 meter. We lopen vandaag Toscane binnen, een regio waar ik echt naar uitgekeken heb. De volgende dagen maken we nog een klein uitstapje naar Ligurië en komen we in de buurt van Cinque Terre, maar voor de volgende 2 weken mogen we vooral in Toscane lopen.
Vandaag staat er nog zo'n 1200 meter klimmen en dan zo'n 1800 meter dalen op het programma. Dat alles over een afstand van toch een stevige 28 kilometer. Het wordt dus ook vandaag een niet te onderschatten etappe en na de stevige tocht van gisteren voelen de spieren nog een beetje loom aan.
Mijn eindpunt voor vandag, Pontremoli, betekent letterlijk "trillende brug". Ooit was er hier een belangrijke brug, maar die was niet zo stevig gebouwd blijkbaar want ze hebben de stad er naar genoemd.
We beginnen meteen stevig aan de wandeling van vandaag. Na een kilometer of 8 staan we op de Passo della Cisa en hebben we er al dik 400 hoogtemeters opzitten. Van rustig wakker worden is dus geen sprake vandaag. We maken een stevige ochtendwandeling, maar in de bergen kan je gemiddeld zo'n 400 meter per uur stijgen of dalen. Minder dan 2 uur na de start sta ik me dus al te vergapen aan het uitzicht vanop de top. De rest van de dag gaat het met tussenpozen nog wel stevig bergop, maar het is toch vooral stevig dalen in de richting van de kust.
Het is vandaag zo'n dag waarbij je zeker tijdens de afdalingen maar blijft doorgaan maar die toch wel slopend is voor je lichaam. 1800 meter afdalen is fysiek even erg als diezelfde meters klimmen. Je geraakt minder buiten adem, maar je knieën en vooral je quadriceps mogen overuren draaien. En zeker na de inspanningen van de afgelopen dagen is het risico op een blessure er altijd. Het is vandaag dus vooral kwestie van rustigaan te doen en te luisteren naar je lichaam. Heb je ergens pijn, beginnen je benen te trillen of voel je je moe? Dan moet je rusten. En voel je niks? Dan moet je nog af en toe halt houden en je spieren even rust gunnen.
We lopen vandaag dus de Appenijnen alweer uit, en we gaan nu echt wel in de richting van de zee. We mogen vandaag vooral onverharde weggetjes nemen, en dit is dan ook een echte top-etappe. De lange rechte wegen door de Po-vlakte zijn al lang vergeten nu we hier in deze prachtige speeltuin mogen rondlopen. Het is hier echt fantastisch.
Vanuit Berceto is het meteen stevig klimmen. De tocht ging vroeger in de richting van de weg die dan de laatste paar kilometer tot op de Passo della Cisa gevolgd mocht worden. Maar die weg is niet zo veilig. Er rijden eindeloos veel motor-rijders rond die ook deze col willen beklimmen. Op de top is er dan ook een gigantische motorparking te vinden en staan al die mensen mekaars toestel te becommentariëren. Ach, het zou zo erg niet zijn als ze zich nog min of meer aan de regels hielden, maar uiteraard willen al deze cowboys zo snel mogelijk de pas opvliegen. En dan wordt het toch wel gevaarlijk als je daar als kleine wandelaar tussen loopt.
Tegenwoordig gaat de route dan ook over de top van Monte Valoria en je zal merken dat de wegwijzers je daar onvermijdelijk naartoe sturen. Dat is geen straf want het is daar echt mooi, maar je zit natuurlijk wel met de paar honderd extra hoogtemeters die dat met zich meebrengt. Maar op deze manier kom je gewoon ter hoogte van de pas aan de weg. Dat is veel veiliger, maar dus ook wel vermoeiender want ook de afdaling van de top naar de pas is niet te onderschatten.
De col is zoals zo dikwijls een minder hoge plek waar je gemakkelijk de bergen kan passeren. Maar dat betekent ook dat we moeten afdalen naar de col, en daarna alweer klimmen aan de andere kant. We worden de rimboe ingestuurd, en er volgt een vrij vermoeiend stukje met toch wel wat hoogtemeters. Het gaat zo 20 meter op, dan weer 10 af, dan weer 30 op, enzovoort. Het is eindeloos, en vreet echt energie.
Dan mogen we de straat nog eenmaal oversteken. Hier, in een bocht, staat een professionele fotograaf die foto's neemt van de motorrijders die hier aan levensgevaarlijke snelheden passeren. Je kan het zo gek niet bedenken natuurlijk.
We mogen nog eenmaal echt klimmen, voordat we aan de afdaling mogen beginnen. Een klein half uurtje gaat het stevig bergop, tot bij een gigantische zitbank. Rust hier even zou ik zeggen, want wat nu komt is veruit het zwaarste wat we al meegemaakt hebben op deze tocht. Je moet op een paar kilometer tijd zo'n 800 meter afdalen. Dat gaat gigantisch steil, maar vooral, over gigantisch slecht begaanbaar terrein. Losliggende stenen en putten maken het echt een zware en gevaarlijke opgaver. Het gaat ook veel te steil om comfortabel te zijn, en regelmatig moet ik even stoppen om te kijken hoe ik de volgende paar meters nu weer ga overleven. Ik heb geluk dat het droog is vandaag, maar bij regenweer zou ik hier zelfs niet aan willen beginnen. Dan wordt het nog 10 keer gevaarlijker.
Ik heb een bed geboekt in Pontremoli, dus ik moet wel verder. Maar eigenlijk is het zinniger om hier, na de afdaling, een bed te zoeken. We passeren door een paar heel mooie bergdorpjes waar zeker een b&b of pelgrimsopvang te vinden is, en het is eigenlijk echt wel genoeg geweest voor vandaag. Die stevige en eindeloze beklimming, gevolgd door een extreme afdaling maakt het echt wel zwaar.
Ik loop nog een kleine 10 kilometer verder, en in die kilometers moet er bij momenten wel stevig geklommen worden. Uiteindelijk geraak je in een ritme en kan je blijven gaan, maar dit stuk was er eigenlijk te veel aan. Wees dus verstandig en splits de etappe van Berceto naar Pontremoli op in 2. Eventueel kan je dan morgen iets voorbij Pontremoli een bed zoeken, zodat ook de etappe naar Aulla niet te lang wordt. Want ook morgen staat er in principe een dikke dertiger op het programma, en na 2 van deze extreem vermoeiende dagen is dat er eigenlijk ook wel te veel aan.
Ik slaap in Pontremoli en dat is echt een prachtig stadje. Er is een soort van festivalletje bezig als ik oververhit en uitgeput in de stad aankom. Het kan me allemaal niet zo boeien, ik strompel naar mijn hotel en rust een uurtje. Na een koude douche ben ik alweer wat opgeknapt en kan ik iets gaan eten en het stadje verkennen.
Alle foto's van de top-etappe van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8Nuydps3NvjEMx8P6.
{getCard} $type={post} Via Francigena: Pontremoli - Aulla
Mijn eindpunt voor vandag, Pontremoli, betekent letterlijk "trillende brug". Ooit was er hier een belangrijke brug, maar die was niet zo stevig gebouwd blijkbaar want ze hebben de stad er naar genoemd.
We beginnen meteen stevig aan de wandeling van vandaag. Na een kilometer of 8 staan we op de Passo della Cisa en hebben we er al dik 400 hoogtemeters opzitten. Van rustig wakker worden is dus geen sprake vandaag. We maken een stevige ochtendwandeling, maar in de bergen kan je gemiddeld zo'n 400 meter per uur stijgen of dalen. Minder dan 2 uur na de start sta ik me dus al te vergapen aan het uitzicht vanop de top. De rest van de dag gaat het met tussenpozen nog wel stevig bergop, maar het is toch vooral stevig dalen in de richting van de kust.
Tegenwoordig gaat de route dan ook over de top van Monte Valoria en je zal merken dat de wegwijzers je daar onvermijdelijk naartoe sturen. Dat is geen straf want het is daar echt mooi, maar je zit natuurlijk wel met de paar honderd extra hoogtemeters die dat met zich meebrengt. Maar op deze manier kom je gewoon ter hoogte van de pas aan de weg. Dat is veel veiliger, maar dus ook wel vermoeiender want ook de afdaling van de top naar de pas is niet te onderschatten.
Dan mogen we de straat nog eenmaal oversteken. Hier, in een bocht, staat een professionele fotograaf die foto's neemt van de motorrijders die hier aan levensgevaarlijke snelheden passeren. Je kan het zo gek niet bedenken natuurlijk.
Ik loop nog een kleine 10 kilometer verder, en in die kilometers moet er bij momenten wel stevig geklommen worden. Uiteindelijk geraak je in een ritme en kan je blijven gaan, maar dit stuk was er eigenlijk te veel aan. Wees dus verstandig en splits de etappe van Berceto naar Pontremoli op in 2. Eventueel kan je dan morgen iets voorbij Pontremoli een bed zoeken, zodat ook de etappe naar Aulla niet te lang wordt. Want ook morgen staat er in principe een dikke dertiger op het programma, en na 2 van deze extreem vermoeiende dagen is dat er eigenlijk ook wel te veel aan.
Alle foto's van de top-etappe van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8Nuydps3NvjEMx8P6.
Related posts
{getCard} $type={post} Via Francigena: Fornovo - Berceto{getCard} $type={post} Via Francigena: Pontremoli - Aulla
