Ik loop van het ene dorpje "sur mer" naar het andere dorpje dat ook "sur mer" in de naam heeft. Het mag dus duidelijk zijn dat we vandaag langs de zee gaan lopen. En die is hier best mooi: we mogen alweer een fantastisch stukje lopen over de kliffen. Het is een stevige wandeling van zo'n 39 kilometer, met daarin gelukkig niet te veel hoogtemeters. Lange stukken mag ik eigenlijk vrijwel vlak lopen vandaag. Waar de kliffen gisteren nog zo'n 80 meter hoog waren is dat vandaag nog maar een kleine 30 meter. En dat scheelt echt, want ik maak vandaag maar evenveel hoogtemeters als ik gisteren maakte, maar toen was de etappe maar half zo lang.
Eigenlijk had ik gisteren een ander hotel geboekt maar die cancelde omdat hun verbouwing vertraging opliep. Last minute nog iets anders vinden was niet zo gemakkelijk, met als gevolg dat de etappe van gisteren vrij kort was en dat ik vandaag dus een mega etappe voor de boeg heb.
Ik sliep deze nacht in een klein hotelletje in het hele mooie Quiberville-sur-Mer. Dit zijn echt van die dorpjes waar je van droomt als je het over de Franse kust hebt: een klein dorpje met een hotel, een kerk en een café, gelegen in een prachtige baai met een mooi strand tussen de kliffen. Hier zou ik kunnen wonen.
We lopen vandaag alweer vooral over de kliffen, hoewel er ook af en toe een stukje landinwaarts afgeweken wordt. Erosie doet ook op dit stuk van de route zijn werk, dus zit er waarschijnlijk niet veel anders op. Dat maakt het op een of andere manier wel een minder zware etappe. Het is een lange tocht, maar de hoogteverschillen vallen echt wel mee vandaag. We lopen lange stukken over vrij vlakke wegen, waardoor je in een ritme kan geraken en waardoor deze tocht eigenlijk vrij snel voorbij is.
De bestemming voor vandaag, Veulettes-sur-Mer, staat bekend als "la perle du pays de caux". En ja, het is hier mooi. Er is een prachtige promenade, een heel mooi strand en uiteraard zijn de kliffen nooit ver weg. Ook hier slaap ik in een klein hotelletje en vind je begin maart probleemloos een bed.
Iets voor Veulettes-sur-Mer komen we langs de kerncentrale van Paluel. En dat is de zevende grootste centrale ter wereld, net na de centrale van Gravelines (vlakbij Duinkerke) die we ons nog herinneren van het begin van ons kustpad in Frankrijk. En op nummer 5 staat dan de grootste centrale in europa, en dat is de (spijtig genoeg) bekende centrale in Zaporizhzhia in Oekraïne.
Maar goed, er staan hier dus 4 reactors die elk 1,382MW aan vermogen leveren en hoewel de centrale stevig beveiligd is mogen we er verrassend dicht bij komen. Sinds 1984 produceert deze centrale constant een dikke 5 gigawatt en dat is dan weer genoeg om de helft van België van stroom te voorzien. Vergelijk dit met het windmolenpark dat we hier al dagen voor de kust zien liggen, en dat bij perfecte wind 500MW kan produceren. Dat is dus zo'n 10% van wat deze centrale levert. Alle beetjes helpen zullen we maar denken.
Terug naar de wandeling. We beginnen dus in Quiberville-sur-Mer en mogen meteen vrij stevig klimmen tot we op de top van de klif zijn. Gelukkig zijn we dan vertrokken voor een kilometer of 8 over vrij vlakke onverharde wegen tussen de velden. Prachtig wandelen is het hier: een mooi zonnetje, vlot lopende weggetjes en aan je rechterhand de zee. Wat wil een mens nog meer?
Als we even verderop door een vissersdorpje lopen dan staat wordt daar de vers gevangen vis verkocht in een kraampje aan het water. Veel verser kan het niet zijn. Een visser met woeste baard en met een dampende pijp in zijn mond zit zijn netten te repareren. Ik voel me echt een paar honderd jaar teruggekatapulteerd in de tijd. Maar het is hier echt genieten.
Nog een paar kilometer verder worden we naar het prachtige Veules-les-Roses geleid. Dat is echt een mooi dorpje. Als je een plek zoekt om in deze buurt eens te overnachten dan kan je hier terecht. Dit is echt de moeite. We dalen af tot op het strand, bekijken de kliffen aan beide kanten en de mooie bootjes en dan mag er weer geklommen worden. Dat is zowat het verhaal van deze GR route, maar het wordt niet saai.
Als ik dacht dat Veules-les-Roses mooi was, dan worden we even verderop nog maar eens getracteerd op een volgende prachtige dorp. We lopen langs Saint-Valéry-en-Caux, en ook dat is mooi. Er is hier een jachthaven en heel mooi strand. Ik geniet er even van en zet me even op een zitbankje om naar de zee te staren, maar dan moet ik weer verder. Langs nog wat meer onverharde wegen loop ik dan tot ik de kerncentrale van Paluel tegenkom. Daar moeten we uiteraard rond, dus moet er even naar het binnenland afgeweken worden. Maar ook dat is best mooi, er worden toffe weggetjes uitgezocht voor ons, en we lopen langs een mooi kerkje.
Net voordat we in Veulettes-sur-Mer zijn lopen we nog langs een prachtig stukje van de Atlantikwall. Heel mooie gerestaureerde bunkers met interessante informatieborden staan op ons te wachten. Aan elk van die dorpjes die we tegenkomen vind je wel de nodige bunkers aan beide kanten op de kliffen. Maar dit stukje is echt mooi, je kan alle bunkers bezoeken en genieten van het uitzicht.
Na bijna 40 kilometer zoek ik mijn hotelletje op en crash ik op bed. Ik sleep me nog even naar het restaurant om wat te eten, maar dan val ik in slaap, met de ruisende zee op de achtergrond.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/H7bFH4C3J8tVRXwv6.
GR 21 Etappe 4: Veulettes-sur-Mer - Fécamp »
Eigenlijk had ik gisteren een ander hotel geboekt maar die cancelde omdat hun verbouwing vertraging opliep. Last minute nog iets anders vinden was niet zo gemakkelijk, met als gevolg dat de etappe van gisteren vrij kort was en dat ik vandaag dus een mega etappe voor de boeg heb.
We lopen vandaag alweer vooral over de kliffen, hoewel er ook af en toe een stukje landinwaarts afgeweken wordt. Erosie doet ook op dit stuk van de route zijn werk, dus zit er waarschijnlijk niet veel anders op. Dat maakt het op een of andere manier wel een minder zware etappe. Het is een lange tocht, maar de hoogteverschillen vallen echt wel mee vandaag. We lopen lange stukken over vrij vlakke wegen, waardoor je in een ritme kan geraken en waardoor deze tocht eigenlijk vrij snel voorbij is.
Maar goed, er staan hier dus 4 reactors die elk 1,382MW aan vermogen leveren en hoewel de centrale stevig beveiligd is mogen we er verrassend dicht bij komen. Sinds 1984 produceert deze centrale constant een dikke 5 gigawatt en dat is dan weer genoeg om de helft van België van stroom te voorzien. Vergelijk dit met het windmolenpark dat we hier al dagen voor de kust zien liggen, en dat bij perfecte wind 500MW kan produceren. Dat is dus zo'n 10% van wat deze centrale levert. Alle beetjes helpen zullen we maar denken.
Als we even verderop door een vissersdorpje lopen dan staat wordt daar de vers gevangen vis verkocht in een kraampje aan het water. Veel verser kan het niet zijn. Een visser met woeste baard en met een dampende pijp in zijn mond zit zijn netten te repareren. Ik voel me echt een paar honderd jaar teruggekatapulteerd in de tijd. Maar het is hier echt genieten.
Als ik dacht dat Veules-les-Roses mooi was, dan worden we even verderop nog maar eens getracteerd op een volgende prachtige dorp. We lopen langs Saint-Valéry-en-Caux, en ook dat is mooi. Er is hier een jachthaven en heel mooi strand. Ik geniet er even van en zet me even op een zitbankje om naar de zee te staren, maar dan moet ik weer verder. Langs nog wat meer onverharde wegen loop ik dan tot ik de kerncentrale van Paluel tegenkom. Daar moeten we uiteraard rond, dus moet er even naar het binnenland afgeweken worden. Maar ook dat is best mooi, er worden toffe weggetjes uitgezocht voor ons, en we lopen langs een mooi kerkje.
Na bijna 40 kilometer zoek ik mijn hotelletje op en crash ik op bed. Ik sleep me nog even naar het restaurant om wat te eten, maar dan val ik in slaap, met de ruisende zee op de achtergrond.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/H7bFH4C3J8tVRXwv6.
Related posts
GR 21 Etappe 2: Dieppe - Quiberville-sur-Mer »GR 21 Etappe 4: Veulettes-sur-Mer - Fécamp »
