Het is nog eens tijd om een stukje te gaan wandelen op de GR564. Ik loop van Borgloon, waar ik me op de parking van de sporthal aan de Grootloonstraat parkeer, tot in Kerkom. De verplaatsing met de bus duur exact 1 uur. Ik neem eerst de bus, waarna ik op mijn gemak terug kan wandelen naar mijn auto. Zoals al de etappes van deze tocht, loop ik hem dus ook in omgekeerde richting.
Op zondag is de eerste bus van Borgloon richting Sint Truiden pas om 10u16. Dat betekent dat ik rustig kan uitslapen en dan op mijn gemak naar Borgloon rijden. Iets na 11 uur kan ik dan aan de tocht beginnen. De wandeling is vandaag zo'n 24 kilometer lang, dus dat moet vlot te doen zijn, hoewel het eind december natuurlijk al rond 17u donker wordt.
Een oude enkelblessure speelt me weer parten de laatste paar weken, dus heb ik mijn laatste paar wandeldagen vrij kort gehouden en zelfs een weekend gerust. Vandaag doe ik een testje om te kijken of ik met de extra demping en extra steun van mijn Topo Pursuit schoenen in staat ben om weer iets langere etappes te lopen. De Altra Lone Peaks trailrunners zijn de afgelopen jaren mijn trouwe bondgenoot geweest op al mijn tochten, maar de Topo's zijn in sneltempo mijn nieuwe favoriete schoen aan het worden. De geweldige vibram zolen die er onder liggen zijn fantastisch op modder, en ook de extra demping maken hen zeker de moeite om eens uit te testen.
Na een voorspoedige busreis begin ik rond 11u30 aan mijn wandeling. Het is koud vandaag, dus stap ik maar stevig door om het een beetje warm te krijgen. Handschoenen vind ik altijd zo'n gedoe omdat ik nogal regelmatig foto's wil nemen. Als je dan telkens die handschoenen aan en uit moet doen dan wordt dat wel een gedoe.
Na een paar honderd meter langs een iets drukkere weg worden we meteen een mooi stuk van de route ingestuurd. We lopen door een mooie holle weg, dan tussen mooie velden bovenop de berg, met uitzicht op de wijde omgeving. Het is hier mooi en bijzonder rustig wandelen.
Dit is zowat het verhaal van de rest van de route: een tussenstukje over een verharde weg, om dan weer een mooie holle weg in te duiken of een ander mooi plekje aan te doen. De route kronkelt af en toe nogal omdat ze echt alle mooie stukjes uit de omgeving wil meegeven. laat je dus niet verleiden om af en toe een stukje van de tocht af te snijden, als er een omweg is dan is het zeker omdat er daar iets bijzonders te zien is.
We merken echt wel dat het hier veel heuvelachtiger is dan tijdens de eerste etappes van deze tocht. Af en toe moet er zelfs echt stevig geklommen worden, en moet je een paar versnellingen lager schakelen om boven te geraken. Maar dat maakt deze mooie tocht door "het Toscane van Vlaanderen" nog meer de moeite natuurlijk.
Als we bijna in Borgloon zijn dan kruisen we de Romeinse weg waar ook de GR128 over loopt. Heel lang geleden, in juli 2020 passeerde ik hier ook toen ik die GR128 liep. Het was toen volop Coronatijd en toen schreef ik: "Even later kruist de GR564 mijn pad. Deze GR gaat van Lommel naar Huy om dan verder Wallonië in te duiken onder een andere naam. Dat lijkt ook een wandeling te zijn om op mijn to-do lijstje te zetten." En het gevolg is dat ik hier vandaag dus terug sta.
Je merkt meteen als je dichterbij Borgloon komt dat de fruitboomplantages steeds talrijker worden. We lopen hier door het epicentrum van de fruitteelt in Vlaanderen. Maar ook hier blijft het een heuvelachtige tocht met af en toe heel mooie offroad stukjes. Het is hier echt mooi, hier kan je echt tot rust komen.
Borgloon kende ik al van vroeger, maar het blijft een heel mooi stadje. Na een mooie tocht door het centrum mag ik mijn auto weer gaan opzoeken. Min of meer probleemloos (met maar een paar minuten vertraging rond Brussel) geraak ik weer thuis. Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/AZKxzwit5CFjqA599.
Na een paar honderd meter langs een iets drukkere weg worden we meteen een mooi stuk van de route ingestuurd. We lopen door een mooie holle weg, dan tussen mooie velden bovenop de berg, met uitzicht op de wijde omgeving. Het is hier mooi en bijzonder rustig wandelen.
We merken echt wel dat het hier veel heuvelachtiger is dan tijdens de eerste etappes van deze tocht. Af en toe moet er zelfs echt stevig geklommen worden, en moet je een paar versnellingen lager schakelen om boven te geraken. Maar dat maakt deze mooie tocht door "het Toscane van Vlaanderen" nog meer de moeite natuurlijk.
Je merkt meteen als je dichterbij Borgloon komt dat de fruitboomplantages steeds talrijker worden. We lopen hier door het epicentrum van de fruitteelt in Vlaanderen. Maar ook hier blijft het een heuvelachtige tocht met af en toe heel mooie offroad stukjes. Het is hier echt mooi, hier kan je echt tot rust komen.
Borgloon kende ik al van vroeger, maar het blijft een heel mooi stadje. Na een mooie tocht door het centrum mag ik mijn auto weer gaan opzoeken. Min of meer probleemloos (met maar een paar minuten vertraging rond Brussel) geraak ik weer thuis. Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/AZKxzwit5CFjqA599.
