GR121 Etappe 5: Mévergnies-Attre - Péruwelz

De laatste etappe van de GR121 staat vandaag op het programma. Of tenminste de laatste Belgische etappe. Want die GR121 gaat nog een heel stuk verder door Frankrijk richting Boulogne-sur-Mer.

Eigenlijk wilde ik deze etappe opsplitsen in 2 stukken, maar uiteindelijk beslis ik om er opnieuw een mega-etappe van te maken. Het zal een goeie 40 kilometer zijn van het station van Mévergnies-Attre tot bij het station van Péruwelz. Onderweg kom je langs het station van Harchies (na zo'n 28 kilometer) maar daar zijn vrij weinig treinen, zeker tijdens het weekend. Dus beslis ik om nog maar een tijdje verder te lopen tot aan het eind van de Belgische route in Bon-Secours waarna ik het station van Péruwelz opzoek. Daar zijn wel ruim voldoende treinen, met elk uur wel een trein richting Bergen waar je kan overstappen op een trein die je weer bij de start brengt.

De route vandaag loopt voor een groot stuk samen met de GRP123. Alweer doe ik zonder echt te proberen een stevig stuk van deze route. Ik heb ze nu dan ook bijna helemaal gewandeld. De laatste paar kilometer van de GR121 lopen dan weer samen met de GR122, de Scheldelandroute. Die loopt vanuit Hulst naar de Vlaamse Ardennen, maar gaat daarna nog een stevig stuk verder richting Frankrijk waar ze uiteindelijk de GR12 weer tegenkomt. Die route liep ik al eerder en daar heb ik best goeie herinneringen aan.

Als we het Franse stuk van de GR121 ooit eens lopen dan kom ik op het eind de GR120 weer tegen. Ook die liep ik al eens, en dat is zeker ook de moeite. Dat kustpad is zowat het verlengde van onze Streek GR Kust, maar in tegenstelling tot de Vlaamse kust is het daar in Frankrijk veel rustiger en is er daar veel meer natuur te vinden. Ook een aanrader dus.

Je merkt dat alle routes hier een nummer hebben die met GR12 begint. Dat zijn dus aftakkingen van de GR12, wat op zijn beurt dan een aftakking is van de GR1 die rond Parijs loopt. In het oosten van het land beginnen de meeste routes dan weer met een 5 omdat het aftakkingen zijn van de GR5. Ik keek dan ook vreemd op toen ik onderweg de GR412 tegenkwam. Bizar, want die GR4, die loopt helemaal in Zuid Frankrijk, van Cannes door het centraal massief en de Gorges du Tarn naar de monding van de Gironde niet zo ver van Bordeaux. Maar blijkbaar heeft het iets te maken met 4 december wat de feestdag is van de heilige Barbara, die iets met mijnwerkers te maken heeft.

Maar terug naar de etappe van vandaag. Ik parkeer in Mévergnies-Attre aan het station. Daar is zeker een plek om je auto achter te laten. De eerste kilometers zijn rustig wandelen door de velden. Af en toe moet je door een mais-tunnel, binnen een paar weken zal het er hier helemaal anders uitzien als die gerooid is. Er is ook wel wat hoogteverschil maar eigenlijk is dat verwaarloosbaar.

We lopen door Chièvres, een mooi klein dorpje waar vandaag een of andere huwelijksstoet met veel lawaai passeert. Dat was even schrikken na een paar kilometer door de velden in de rust. Maar al gauw laten we het dorp achter ons en kan de rust weerkeren. Langs veldweggetjes, soms verhard en soms ook niet, lopen we in de richting van het kanaal van Blaton naar Ath. Dat is alweer een klein kanaaltje waar het goed vertoeven is. Dat de GR121 niet de meest gelopen route van het land is wordt hier snel duidelijk. Ik moet een kilometer lang door een bos van netels en doornstruiken zien te worstelen. Als het echt te erg is, aan de overkant van het kanaal is er een prachtig fietspad dat je even verder ook op de route afzet...

Wat vandaag opvalt is dat we in elk dorpje gebruik maken van achterafweggetjes. Smalle paadjes die langs de achtertuinen lopen. Veel mensen lopen hier ook niet, maar het is aangenamer lopen dan op de weg.

En zo gaat de route stilaan in de richting van het Château de Beloeil. Dit is werkelijk een prachtig kasteel, en wordt ook wel eens "het Belgische Versailles" genoemd door zijn fantastisch mooie aangelegde tuinen. Het is de thuisbasis van de prinsen van Ligne, een oud en illuster adellijk geslacht.

Zoals vaak in de buurt van zo'n groot kasteel is er ook nog een groot woud overgebleven. Kasteelbewoners hebben nu eenmaal niet graag buren. We mogen de volgende kilometers dan ook door het "Forêt indivise de Stambruges" lopen, een prachtig woud waar het extreem stil is en waar ik niemand tegenkom.

We kruisen het kanaal dat we een tijd geleden achtergelaten hadden nog maar eens, en duiken dan aan de andere kant van het water opnieuw het bos in. Dat brengt ons naar het "Mer du Sable", een prachtig natuurgebied en voormalige zandwinning.

En zo komen we aan bij het station van Harchies. Eventueel kan je hier de wandeling onderbreken en later nog eens terug komen voor de laatste 12 kilometer, of je kan de tocht volbrengen en het laatste stukje van de route ook nog vandaag lopen.

We hebben nu een hele tijd door het bos mogen wandelen dus wordt het tijd om weer maar eens de velden op te zoeken. Langs mooie veldweggetjes en achterafpaadjes, nog maar eens een stukje langs het kanaal, en meer veldweggetjes gaat het onvermijdelijk richting Bon-Secours. Daar vind je een grote basiliek gewijd aan "Notre-Dame-du-chêne-entre-deux-bois". In de Middeleeuwen stond hier dus een eik tussen 2 bossen waarrond Maria vereerd werd. Ondertussen hebben ze er een grote kerk neergezet, maar nog steeds komen er pelgrims tot hier gewandeld.

Onze pelgrimstocht zit er op voor vandaag. Ik loop tot bij het station, een tweetal kilometer verder, en neem de trein terug. Dik 40 kilometer staat op de teller, het is hoog tijd om te rusten.

Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/yyPwVpuckkAtVb5j9.