Ik begin vandaag nog eens aan een nieuwe wandeling: de GR121. Die loopt van Waver richting Nijvel en Ronquières, waarna de tocht dwars door Henegouwen trekt richting Pairi-Daiza. Deze eerste etappe is heel vlot met de trein te doen: elk uur heb je een stoptrein die vanuit La Roche naar Waver rijdt. Je mag dit La Roche zeker niet verwarren met de gelijknamige stad in de Ardennen, kies dus voor La Roche (Brabant) in de routeplanner van de NMBS. Zo'n 100 meter van het station vind je in de Rue d'Heuval een mooie parkeerplaats waar je je auto kwijt kan.
De wandeling van vandaag is zo'n 22 kilometer lang en het is hier niet vlak. Van de 1347 hoogtemeters die het Belgische stuk van de GR121 telt, zal je er zo'n 500 vandaag moeten verwerken. Reken er dus zeker niet op dat het een vlakke route wordt. Het is vrij vermoeiend, maar in ruil mag je lopen door een schitterend landschap met regelmatig echt prachtige vergezichten.
Tijdens de treinrit valt het al meteen op dat dit stukje Waals Brabant niet het typische Wallonië is. De dorpjes zijn hier mooi verzorgd en alles ziet er nieuw en proper uit. De trein stopt in dorpjes waar ik de naam nog nooit van gehoord had, enkel de stop voor Walibi deed een belletje rinkelen.
De wandeling begint aan het stadhuis van Waver. Hier zie je een standbeeldje van een ondeugende jongen die de trappen van het stadhuis beklimt. Het zou geluk brengen als je over zijn achterste aait, en dat lijken veel mensen te doen want dat stukje van het standbeeld blinkt als een spiegel. We lopen langs mooie weggetjes de stad uit.
De eerste paar kilometer moet de wandeling nog op gang komen want dan lopen we vooral over verharde wegen. Maar dat is al gauw verldeden tijd wanneer wee links afslaan en meteen een paar kilometer onverhard voor onze voeten krijgen. Heel mooi is het hier, we lopen omhoog langs de bosrand en hebben een mooi uitzicht op de omgeving.
Eenmaal boven mogen we door een van de vele villawijken die Waver rijk is wandelen. De straat heeft hier de naam "Clos du Paradis", en ja, het is hier een beetje een paradijs. De rust die hier hangt is werkelijk bijzonder.
Al gauw mogen we weer gaan afdalen en worden we langs een golfterrein naar een prachtig bos gestuurd: het bois de Lauzelle. Hier zijn veel mensen hun hond aan het uitlaten of een rondje aan het lopen. Het is hier echt mooi en we krijgen enkele stevige hellingen te verteren. Bij het buitenlopen van het bos komen we naadloos aan op de universiteitscampus van Louvain-la-Neuve. Het is hier wat uitgestorven op een zondag in Juli, maar dit lijkt wel een gezellige campus te zijn.
Langs een mooie vijver worden we weer naar het volgende hoogtepunt van de tocht geleid. We gaan het Bois des Rêves verkennen. Hier loop je door eindeloze holle wegen met toch wel redelijk wat hoogteverschil. Echt mooi is het hier. Aan het eind van het bos kom je langs een visvijver, een grote speeltuin en een openluchtzwembad. Hier is het vandaag dus wel heel druk. Maar dat geeft je meteen ook de kans om wat drank in te slaan.
Na een klein stukje verhard loopt de route dan alweer in de richting van een volgend mooi bos. Hier moet er echt heel steil afgedaald worden. Gelukkig kan ik me vasthouden aan de takken van de bomen. Eenmaal beneden passeren we een dorpje waar een watermolen nog echt werkt, om dan alweer te gaan klimmen voor het laatste stuk van de route.
De tocht passeert langs een vreemde steen genaamd La Pierre qui Tourne die hier helemaal niet thuis hoort en die dus door mensen naar hier gebracht is. Heel lang geleden was er hier echt wel veel activiteit, want de lopen zowat over de oude heirbaan richting Nijvel. Langzaamaan wordt er nu geklommen tot we weer boven op het plateau aangekomen zijn waarna we een paar kilometer door velden lopen met een heel mooi zicht op de omgeving.
De omgeving wordt steeds heuvelachtiger en dit stuk van de route bevalt me dan ook wel. We passeren nog een heel mooi oud kerkje en mogen dan langs achterafweggetjes de bestorming van La Roche inzetten. Mijn gps is plots het noorden kwijt. Hij springt kilometers van links naar rechts en weet absoluut niet meer waar we zijn. Vreemd, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Zou iemand met een gps jammer aan het experimenteren zijn?
Na nog een paar mooie kilometers komen we dan plots weer aan in La Roche. Ik loop naar mijn auto en dan zit deze eerste etappe er alweer op. Het was de moeite, dit is echt een prachtige (maar wel vrij zware) treinstapper. Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8n6Hm3qpfcGNzyH9A.
Tijdens de treinrit valt het al meteen op dat dit stukje Waals Brabant niet het typische Wallonië is. De dorpjes zijn hier mooi verzorgd en alles ziet er nieuw en proper uit. De trein stopt in dorpjes waar ik de naam nog nooit van gehoord had, enkel de stop voor Walibi deed een belletje rinkelen.
De eerste paar kilometer moet de wandeling nog op gang komen want dan lopen we vooral over verharde wegen. Maar dat is al gauw verldeden tijd wanneer wee links afslaan en meteen een paar kilometer onverhard voor onze voeten krijgen. Heel mooi is het hier, we lopen omhoog langs de bosrand en hebben een mooi uitzicht op de omgeving.
Langs een mooie vijver worden we weer naar het volgende hoogtepunt van de tocht geleid. We gaan het Bois des Rêves verkennen. Hier loop je door eindeloze holle wegen met toch wel redelijk wat hoogteverschil. Echt mooi is het hier. Aan het eind van het bos kom je langs een visvijver, een grote speeltuin en een openluchtzwembad. Hier is het vandaag dus wel heel druk. Maar dat geeft je meteen ook de kans om wat drank in te slaan.
De tocht passeert langs een vreemde steen genaamd La Pierre qui Tourne die hier helemaal niet thuis hoort en die dus door mensen naar hier gebracht is. Heel lang geleden was er hier echt wel veel activiteit, want de lopen zowat over de oude heirbaan richting Nijvel. Langzaamaan wordt er nu geklommen tot we weer boven op het plateau aangekomen zijn waarna we een paar kilometer door velden lopen met een heel mooi zicht op de omgeving.
Na nog een paar mooie kilometers komen we dan plots weer aan in La Roche. Ik loop naar mijn auto en dan zit deze eerste etappe er alweer op. Het was de moeite, dit is echt een prachtige (maar wel vrij zware) treinstapper. Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/8n6Hm3qpfcGNzyH9A.
