Dag 3 op de National Park Trail vandaag en het was een stevige wandeling door een zeer afwisselend stukje Limburg. Ik wandel vandaag zo'n 30 kilometer van Opglabbeek (waar ik op het dorpsplein mijn auto achterlaat) tot Lanklaar waar ik de bus terug naar de start neem. Ik gebruik het openbaar vervoer vandaag van "Lanklaar Heideweelde" tot "Opglabbeek Dorpsplein". Dat gaat prima met een overstap in Genk.
Het eerste stuk van de wandeling is best mooi. Het pad maakt hier een soort van lus van een kilometer of 10 en daar hebben de routeplanners een goeie reden voor. De tocht gaat door mooie en rustige bossen. De herfstkleuren zijn prachtig en ik kan hier echt van genieten. Als we langs een wei komen dan zie je dat ze allemaal heel goed afgespannen zijn als verdediging tegen de wolven die hier ook rondzwerven. Waar ik woon is dat nog niet nodig, maar het is best interessant om dit eens goed te bekijken. Wie weet moeten we alle weides in het land binnenkort op die manier beschermen tegen roofdieren.
Na een uur of 2 wandelen langs een paar heel mooi vennetjes op de heide en door de bossen brengt de route ons nog eens tot bij een weg waar je een anderen levende ziel tegenkomt. Het is een vrij drukke weg, maar na een paar minuten wachten vind ik een gaatje om snel over te steken. En op een of andere manier kom je aan de andere kant van de weg plots in een ander landschap.
We lopen nu het natuurgebied van de Oudsberg in. Deze "berg" heeft zijn naam gegeven aan de nieuwe fusiegemeente die enkele jaren geleden opgericht werd en ik moet zeggen dat het een heel mooi stuk van de wandeling is. Ik voelde me meer op de Kalmthoutse heide, maar dan met meer hoogteverschil. Of misschien voelde ik me meer in de Lommelse Sahara, enfin, het is hier gewoon heel mooi.
De route maakte er het beste van en kiest er voor om over de bergrug te lopen waardoor je de hele tijd een weids uitzicht op de omgeving hebt. Prachtig is dat. De GPX track is hier niet helemaal up to date, maar maakt een grote lus over het natuurdomein. En dat is natuurlijk pure winst, hoe langer je hier kan rondlopen hoe liever ik het heb.
Even verderop lopen we in de richting van het centrum van Opoeteren, die andere deelgemeente die nu een stuk van Oudsbergen vormt. Veel is hier niet te beleven, de bakker is open maar een frituur is hier niet in het centrum. Spijtig, want ik had na dik 15 kilometer lopen wel zin in een pak vettige fritten. Ik heb het dus met wat koffiekoeken van bij de bakker moeten doen.
Een paar meter voorbij het centrum van de gemeente duiken we opnieuw de natuur in en volgen een mooi riviertje dat hier aan het meanderen is. Heel mooi is het hier en dit natuurgebied gaat naadloos over in het bekende Bergerven. Dit is een beetje een uit de kluiten gewassen ven, ik zou het gerust een meer durven noemen.
En zo loopt de wandeling van natuurgebied naar natuurgebied. Van Bergerven gaat het naar de Vossenberg en dan verder naar de Platte Lindenberg. We lopen hier langs de rand van het Kempisch Plateau en het is hier dan ook redelijk pittig wandelen. Er staan redelijk wat hoogtemeters op het programma in dit stukje van de wandeling.
Die Platte Lindenberg was enkele jaren geleden even wereldnieuws omdat hier de militair Jurgen Conings dood teruggevonden werd na een wekenlange klopjacht. En als je hier wandelt kan je zeker begrijpen waarom hij dit stukje bos uitkoos. Dit is het meest woeste stuk natuur dat we al tegenkwamen op deze tocht. We lopen door een dicht bos, met veel hoogteverschil en oneindig veel plekjes waar je je kan verstoppen als je niet gevonden wil worden.
Ter hoogte van de drukke N75, die Maaseik verbindt met Genk is het genoeg geweest voor vandaag. Zo'n kilometer verderop is er een bushalte waar elk uur een snelbus passeert die je een paar minuten later dropt in Genk.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/VcfZHuxUYaxA563e9.
National Park Trail 4: Lanklaar - Lanaken »
Het eerste stuk van de wandeling is best mooi. Het pad maakt hier een soort van lus van een kilometer of 10 en daar hebben de routeplanners een goeie reden voor. De tocht gaat door mooie en rustige bossen. De herfstkleuren zijn prachtig en ik kan hier echt van genieten. Als we langs een wei komen dan zie je dat ze allemaal heel goed afgespannen zijn als verdediging tegen de wolven die hier ook rondzwerven. Waar ik woon is dat nog niet nodig, maar het is best interessant om dit eens goed te bekijken. Wie weet moeten we alle weides in het land binnenkort op die manier beschermen tegen roofdieren.
Na een uur of 2 wandelen langs een paar heel mooi vennetjes op de heide en door de bossen brengt de route ons nog eens tot bij een weg waar je een anderen levende ziel tegenkomt. Het is een vrij drukke weg, maar na een paar minuten wachten vind ik een gaatje om snel over te steken. En op een of andere manier kom je aan de andere kant van de weg plots in een ander landschap.
We lopen nu het natuurgebied van de Oudsberg in. Deze "berg" heeft zijn naam gegeven aan de nieuwe fusiegemeente die enkele jaren geleden opgericht werd en ik moet zeggen dat het een heel mooi stuk van de wandeling is. Ik voelde me meer op de Kalmthoutse heide, maar dan met meer hoogteverschil. Of misschien voelde ik me meer in de Lommelse Sahara, enfin, het is hier gewoon heel mooi.
De route maakte er het beste van en kiest er voor om over de bergrug te lopen waardoor je de hele tijd een weids uitzicht op de omgeving hebt. Prachtig is dat. De GPX track is hier niet helemaal up to date, maar maakt een grote lus over het natuurdomein. En dat is natuurlijk pure winst, hoe langer je hier kan rondlopen hoe liever ik het heb.
Even verderop lopen we in de richting van het centrum van Opoeteren, die andere deelgemeente die nu een stuk van Oudsbergen vormt. Veel is hier niet te beleven, de bakker is open maar een frituur is hier niet in het centrum. Spijtig, want ik had na dik 15 kilometer lopen wel zin in een pak vettige fritten. Ik heb het dus met wat koffiekoeken van bij de bakker moeten doen.
Een paar meter voorbij het centrum van de gemeente duiken we opnieuw de natuur in en volgen een mooi riviertje dat hier aan het meanderen is. Heel mooi is het hier en dit natuurgebied gaat naadloos over in het bekende Bergerven. Dit is een beetje een uit de kluiten gewassen ven, ik zou het gerust een meer durven noemen.
En zo loopt de wandeling van natuurgebied naar natuurgebied. Van Bergerven gaat het naar de Vossenberg en dan verder naar de Platte Lindenberg. We lopen hier langs de rand van het Kempisch Plateau en het is hier dan ook redelijk pittig wandelen. Er staan redelijk wat hoogtemeters op het programma in dit stukje van de wandeling.
Die Platte Lindenberg was enkele jaren geleden even wereldnieuws omdat hier de militair Jurgen Conings dood teruggevonden werd na een wekenlange klopjacht. En als je hier wandelt kan je zeker begrijpen waarom hij dit stukje bos uitkoos. Dit is het meest woeste stuk natuur dat we al tegenkwamen op deze tocht. We lopen door een dicht bos, met veel hoogteverschil en oneindig veel plekjes waar je je kan verstoppen als je niet gevonden wil worden.
Ter hoogte van de drukke N75, die Maaseik verbindt met Genk is het genoeg geweest voor vandaag. Zo'n kilometer verderop is er een bushalte waar elk uur een snelbus passeert die je een paar minuten later dropt in Genk.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/VcfZHuxUYaxA563e9.
Related posts
National Park Trail 2: Zutendaal - Opglabbeek »National Park Trail 4: Lanklaar - Lanaken »