Vandaag wil ik niet te ver weg van huis gaan wandelen. Ik kies dus voor het stukje GR512 dat nog overgebleven was: van Sint-Joris-Weert naar Groenendaal. Een wandeling door een stuk van Vlaanderen waar ik eigenlijk nooit kom. Deze oostelijke rand rond Brussel is verrassend groen, maar ook helemaal onbekend voor mij.
Ik parkeer me aan het station van Sint-Joris-Weert waar je gemakkelijk en gratis je auto kwijt geraakt. Dan wandel ik tot aan het station van Groenendaal waar ik de trein terug neem met een overstap in Ottignies. Die treinrit brengt me door een stuk van België dat ik nog nooit gezien heb. De trein stopt in eindeloos veel dorpjes waar ik de naam nog nooit van gehoord heb. Enkel bij "Wavre Walibi" gaat er een belletje rinkelen.
De wandeling begint met een stukje wandelen over een asfaltweg. Normaal gezien zou dat geen nieuws zijn, maar in dit geval wel. Na een paar honderd meter mogen we namelijk rechtsaf slaan om het prachtige natuurgebied "de Doode Bemde" in te wandelen en meteen hebben we dan ook het grootste stuk wandelen over verharde wegen achter de rug voor vandaag. De rest van de wandeling zal vrijwel volledig onverhard zijn. Bizar dat zoiets lukt vlak bij Brussel, maar de routeplanners hebben er een sport van gemaakt om alle onverharde wegen in de hele buurt te gaan verkennen. En dat leidt dan automatisch tot een prachtige wandeling.
De Doode Bemde is vandaag een paradijs voor watervogels vooral omdat het de afgelopen weken zo veel geregend heeft. Dat is goed voor de grondwaterstand, maar ik ben geen watervogel dus is het voor mij minder een paradijs. Het is er modderig, nat en alles staat onder water. Maar dat mag je natuurlijk verwachten van een natuurgebied dat eigenlijk een moeras is. Het is hier wel mooi, maar met droge voeten geraak je hier niet weg.
Gelukkig kan ik na deze passage enkele kilometers bekomen op iets droger terrein. Het gaat hier stevig op en af en we passeren mooie bossen, heel mooie uitzichten, maar het is hier vooral rustig en alles lijkt hier gemoedelijk te gaan.
Na nog enkele kilometers langs het water kom ik langs een frituur maar die is gesloten. Welke frituur is er nu op een zaterdagmiddag gesloten? Dat hoort een top-dag te zijn. Ik moet het dus maar stellen zonder extra calorieën. Na een stevige klim mag ik lange tijd op het plateau wandelen. Door de gladde ondergrond schuif ik uit en val ongelukkig. Maar na even bekomen te zijn kan ik gelukkig wel verder.
Even verderop ligt het Zoniënwoud te blinken. De eerste stukken zijn modderig maar dan kom ik dieper het woud in en wordt het alsmaar mooier. Het is echt een prachtig woud en dit nodigt echt uit tot onbezorgd wandelen. Door kleine paadjes, grote lanen en zelfs langs een heus arboretum in het midden van het woud kabbelt de route prachtig verder. Ik kom hier ook nog enkele andere GR routes tegen en dat is altijd fijn omdat het alweer op een heel mooie plek is.
Nadat ik eerst de E40 richting Luxemburg gepasseerd ben en dan de R0, is de pret voor vandaag bijna gedaan. Ik loop tot bij het station van Groenendaal waar ik de trein terug naar mijn auto neem. Alweer een mooie etappe zit er op.
Het album met alle foto's van deze prachtige tocht vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/onF6vbdXLwd4otRc9.
