Gisteren liep ik de tweede Franse etappe van de GR5 en sliep ik in Metz. Vandaag neem ik de trein terug tot in Apach en wandel ik rustig tot bij mijn auto die ik achtergelaten had in Aboncourt. Dat betekent dat er vandaag een tocht van een dikke 32 kilometer over een heuvelachtig parcours op het programma staat.
De wandeling begin ik dus aan het station van Apach, waar ik november vorig jaar mijn tocht door de Benelux beëindigd had. Meteen mogen we een tweetal kilometers opwarmen door langs de spoorweg richting Sierck les Bains te wandelen. Veel is hier niet te zien, behalve dan dat de Luxemburgers aan de overkant van de rivier zich bezighouden met het kweken van druiven voor hun beroemde wijnen, en dat de Fransen aan deze kant dat niet doen.
In Sierck les Bains gaat het meteen steil bergop in de richting van het oude kasteel. Hier is de weg momenteel even onderbroken. Een omleiding van de GR is niet aangeduid maar je kan perfect de omleiding van de "Moselle Trail" die hier samen loopt met de GR5 volgen. Die brengt je enkele honderden meters verder weer naadloos op het juiste parcours.
De eerste 10 kilometer door Frankrijk zijn nog redelijk bergachtig. Echt steile beklimmingen komen voor je voeten hoewel het natuurlijk wel heel mooie kilometers zijn. Het grootste stuk gaat off-road door bossen en langs smalle kronkelpaadjes. Langzaam worden de hellingen minder steil en wordt het dus gemakkelijker wandelen.
Dan volgt een passage van een kilometer of 5 door het Fôret Domaniale de Sierck. Heel mooi is dit. Halfweg, in het midden van het bos vind je een monument dat vertelt dat het nog 2200 kilometer wandelen is tot in Santiago de Compostella. Vreemd, want in etappe 2 kom je een gelijkaardig bordje tegen maar daar is het nog 2300 kilometer tot Compostella. Of hoe je door 30 kilometer verder te gaan, plots 100 kilometer achteruit gegaan bent.
Na het bos volgen wat mij betrekt enkele mindere kilometers. Het is lang rechtdoor over vrij oninteressante veldwegen of weinig bereden "départementales". En net als je denkt dat het niet saaier kan worden doemt er midden op het pad plots een geschutskoepel op. Hier moest ik toch even met mijn ogen knipperen. Maar het is echt zo, de route loopt bovenop enkele bunkers en de mittrailleurkoepels boven op de bunkels staan op grondniveau hier. Deze bunkers maakten deel uit van de Maginotlinie, die Frankrijk moesten verdedigen tegen een nieuwe Duitse aanval. We wandelen over de "abri de veckring" en hoewel het niet de bedoeling is kan je nog op avontuur gaan en proberen de bunkers te bezoeken.
Na nog enkele mooie kilometers door het bos komt dan Kédange sur Canner er aan. En dan moeten nog 7 kilometers gelopen worden die ik liever snel vergeet: volledig verhard en een groot stuk langs een drukke weg. Nee, dat is niet wat het moet zijn. Maar het voordeel van dit soort ondergrond is dat het wel geweldig goed vooruitgaat. Tegen een rotvaart wordt dit laatste stuk dus afgemalen waarna de lange rit naar huis kan beginnen. Het is het eind van de krokusvakantie vandaag dus alle skiërs zijn op weg naar huis. Het is dus verrassend druk onderweg.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/PY2Eu5yNR3HrjnrW8.
Related posts
GR5 Etappe L7: Ehnen - Schengen »
GR5 Etappe FL2: Aboncourt - Metz »
GR5 Lotharingen »
