Deze etappe is een mooi vervolg van de vorige etappes. We lopen nog altijd over veldwegen op een plateau dus hoogteverschillen zijn verwaarloosbaar. Onderweg passeren we Brienne-le-Château en ook Dienville zodat we voor het eerst sinds lang nog eens in de bewoonde wereld komen.
Het is al een hele tijd geleden maar nu wordt het toch echt tijd om nog eens een stukje van mijn pelgrimstocht naar Rome te gaan wandelen. De grenzen zijn ondanks alweer een corona opstoot nog steeds open en ik beslis dus om van het mooie weer gebruik te maken om 2 dagen op de Via Francigena in Frankrijk te gaan wandelen. Ik zit nog altijd met een coronagat van een wandeldag of 10 in de route dus het wordt hoog tijd dat ik daar iets aan ga doen. Het is een stukje rijden, maar vroeg opstaan en deze ondertussen bekende snelweg volgen is geen probleem. Het is van augustus geleden dat ik nog op de Via Francigena liep dus nog langer uitstellen is geen optie.
En zo vertrek ik thuis om half zes 's morgens voor een tochtje van net geen 400 kilometer tot in Unienville. Als ik daar eenmaal aangekomen ben spring ik op mijn fiets en fiets de lange rechte weg tot in Rosnay-l'Hôpital (het dorp met de moeilijkst te typen naam van heel Frankrijk). Aan de Mairie in het centrum van het dorp maak ik mijn fiets vast en ik wandel terug naar mijn auto. De Via Francigena maakt hier een grote bocht en loopt vandaag vooral over zandwegen tussen de velden. Hoogteverschillen en beschutting zijn 2 dingen die je vandaag niet zal vinden. Ik loop dit stukje liever nu in de winter dan in de zomer bij 30 graden. Begin februari, bij aangename temperaturen van een graad of 9 loopt het fantastisch.
Dit wordt trouwens mijn eerste wandeling op mijn nieuwe trailrunners. Ik loop voor het eerst met mijn Altra Lone Peaks en ben heel benieuwd hoe ik het er van af zal brengen. Mijn vertrouwde Meindls zitten in mijn koffer, in geval van nood kan ik morgen weer overschakelen op iets steviger schoeisel. Maar de paar kleine test wandelingen die ik er al mee maakte waren in ieder geval een succes.
De vorige etappe waren we de GR14B kwijtgespeeld. Deze draaide via het Lac du Der richting Saint-Dizier en dan verder naar de Belgische Ardennen. De hoofdroute van de GR14 waren we een van de eerdere etappes al kwijtgeraakt. Vandaag is dan de laatste dag dat we samen lopen met de GR645 die onderweg is naar Santiago de Compostella. Die draait in Amance, 2 kilometer voorbij mijn eindpunt voor vandaag naar het zuid-westen terwijl wij een meer oostelijke weg zullen volgen richting Rome. Enkele honderden kilometers, sinds voor Reims, liepen alle routes hier samen maar nu lijken ze toch stilaan elk hun eigen weg te gaan. Vanaf de volgende etappe wordt het eindelijk weer een eenzame tocht over enkel maar de Via Francigena.
De omgeving is hier trouwens grotendeels vlak zodat de wandeling niet zo erg lastig is. Het is vooral kilometers vreten vandaag, maar alles gaat over vlot bewandelbare wegen en er is best wel wat te zien onderweg dus eigenlijk is het wel een aangenaam stukje wandelen. Meer avontuurlijke wandelaars kunnen van deze etappes misschien een ultra-loop maken, deze etappes zijn perfect om die sport eens uit te proberen. Ik ben nog altijd niet zo gek dus hou ik het bij een rustige wandeling.
De wandeling is een vervolg van de vorige dagen: veel mooie zandwegen door de velden, maar tegen het eind van de wandeling komt het "Lac de l'Orient" even aan de horizon kijken en wordt de omgeving weer iets heuvelachtiger en zijn er weer meer bossen. Maar het was vandaag dus vooral genieten van de rust en de uitgestrektheid van het Franse platteland.
In Brienne le Chateau passeren we langs het kasteel. Ja, er staat een echt chateau in deze stad en vanuit de bossen rond het kasteel hebben we een prachtig uitzicht op het kasteel zelf. In de middeleeuwen stond hier een voorloper van het huidige 17e eeuwse kasteel en was hier de thuis van Jean de Brienne. Deze graaf ging zoals dat toen hoorde op kruistocht en schopte het daar tot koning van Jeruzalem en keizer van Constantinopel. Tijd om voor nakomelingen te zorgen had hij echter niet...
Na een wandeling door het mooie en toeristische Dienville dat aan de oevers van het meer ligt kom ik dan probleemloos aan in Unienville. De volgende etappe wordt iets heel anders: dan gaat een groot stuk door het bos en komen er enkele pittige hellingen voor de voeten. Maar dat is voor later dit jaar, na het eind van het jachtseizoen. Ik liep vandaag 30 kilometer van mijn coronagat in de Via Francigena dicht maar ik zal nog wel een paar keer moeten terugkomen voor het Franse stuk van de route volledig klaar is.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/FtqWwbiF9X9dNBGU8.
Related posts
Via Francigena Etappe F20: Saint Rémy en Bouzemont - Rosnay l'Hôpital »Via Francigena Etappe F22: Unienville - Bar-sur-Aube »