Na mijn wandelvakantie en enkele deugddoende dagen rust begonnen de benen weer te kriebelen om nog eens een stukje te wandelen. De keuze viel op het laatste stukje GR129 in Vlaanderen, van Oudenaarde tot Ellezelles.
Ik parkeer in Ronse aan het station en neem de trein naar Oudenaarde. Elk uur is er een trein en dat blijkt een goed ouderwets diesel-tweetje te zijn. Het is jaren geleden dat ik dit soort trein nog gezien heb. Maar blijkbaar rijdt hij hier dus nog in dit godvergeten stuk van Vlaanderen. Maar eigenlijk houdt het wel steek: de treinroute verbindt Ronse met Eeklo, twee steden die strijden om de prijs voor meest marginale stad van Vlaanderen (maar toch de loef worden afgestoken door Ninove).
Na 10 minuutjes trein plezier stap ik af aan het station van Oudenaarde en pik ik 200 meter verder de GR129 alweer op. Het begint met een mooi stukje door het centrum van Oudenaarde en een passage over de Grote Markt. Daarna gaat de route langs de Schelde voor ze de stad uit slingert langs een klein stukje aangeplant bos.
En plots sta je vanuit de stad zomaar in het midden van de Vlaamse Ardennen. Fietsroutes die de mooiste en meest steile bergen uit de buurt aandoen zijn er hier in overvloed. En elke zich zelf respecterende wielertoerist moet minstens een paar keer per jaar hier komen fietsen, al was het maar om tijdens de tv uitzending van de Ronde Van Vlaanderen te kunnen vertellen dat hij daar zelf ook al gereden heeft.
Het blijft op en neer gaan en na een tiental kilometer kom ik bij een zeer mooi plekje waar ik even kan rusten en van een weids uitzicht genieten.
Dan is het nog enkele kilometers verder bergop tot aan Louise-Marie. Dat is geen Belgische prinses maar een gehucht op de grens van Ronse en Maarkedal. Hier duik ik het Muziekbos in en na een heel mooi stukje bos sta ik plots op de kruising van de GR129 met de GR122. Hier stond ik een paar maanden geleden ook toen ik aan de GR122 bezig was. Het grote voordeel is dat ik het kleine stukje waar de twee routes samenlopen deze keer bergaf kan doen. Dat is iets minder inspannend dat de omgekeerde richting.
Bij de wandelboom aan de jeugdherberg beginnen de kilometers van de Waalse GR route te lopen en lopen we eigenlijk op de taalgrens. Maar officieel gaat de Vlaamse route tot aan de molen in Ellezelles zodat de laatste 6 kilometers van de wandeling dus eigenlijk dubbel tellen. Eerst krijg ik nog een mooi stukje over een oude spoorweg die vroeger de Vlaamse mijnwerkers naar de Henegouwse mijnen voerde voor mijn voeten. Halfweg moet ik even met trapjes de spoorweg verlaten maar daar wordt aan gewerkt. De provincie Henegouwen werkt hier aan een fietstunnel waardoor de route binnenkort zelfs iets gemakkelijker wordt. Het is geweldig om over de spoorweg te lopen en links en rechts diepe kloven te zien. Ik ben al lang blij dat de spoorlijn redelijk vlak blijft, wat er ook met het landschap rondom mij gebeurt.
Nog een laatste krachtinspanning en dan sta ik aan de molen van Ellezelles. Dit is een mooi gerestaureerde molen maar ik ben meer geïnteresseerd in de bus die daar over 10 minuten zal passeren. Met mijn mobib kaart van de Tec en mijn mondmasker in de aanslag wacht ik haar op. En 5 minuten later sta ik aan het station van Ronse.
Dit was de laatste etappe van de GR129 in Vlaanderen en ik wandelde 21 kilometer van kilometer 95 tot 116. Volgende keer gaat de wandeling over een heuvelachtig parcours tot Ath en daarna loert Bergen alweer aan de horizon.
Het album met alle foto's van de dag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/Nm4Wzcgt2nFZLZAr6
Related posts
GR 129 Etappe 4: Kruishoutem - Oudenaarde »
GR 129 Etappe 6: Ellezelles - Ath »
