Ik ben ondertussen uitgerust van mijn GR5-avontuur door de Jura, dus wordt het tijd om de benen nog eens los te gooien. Ik kies voor een kort stukje op de GR121 en loop van Nijvel naar 's Gravenbrakel, wat goed is voor zo'n 23 kilometer door de boerenbuiten van Waals Brabant. Nijvel is erg druk, en ook in 's Gravenbrakel is het lastig parkeren, dus kies ik er voor om me halfweg de tocht in Ronquières te parkeren. Althans dat was de bedoeling. Vandaag is het "festival de Ronquières", een muziekfestival in de schaduw van de scheepslift en is het hier dus veel te druk. Ik parkeer me dus maar een dorp verder in Henripont.
De GR121 loopt hier een paar kilometer samen met de GR12 maar dat stoort helemaal niet. Ik liep de GR12 in de andere richting en dan ziet het er toch allemaal net iets anders uit. En het is hier ook prachtig: we mogen een lang stuk door het bos lopen met daarin stevige hoogteverschillen. Ik voelde een beetje Zoniënwoud-vibes door het heuvelachtige terrein met oude bomen en een uitgestrekt bos. En misschien was dit ooit, lang gelede, wel eens onderdeel van hetzelfde bos.
Een klein stukje moeten we over een overwoekerd stuk van de route, maar met het nodige doorzettingsvermogen komen we daar wel doorheen. Eindeloos veel spinnewebben heb ik hier kapot gemaakt, waarvoor mijn oprechts verontschuldigingen. Maar gelukkig mag ik daarna alweer gaan uitrusten op een mooie oude tram-bedding. Ooit reed hier in dit onherbergzame gebied een tram en was dat zowat de enige manier voor de inwoners om in de richting van de grote stad te gaan. Ondertussen heeft iedereen een paar auto's in zijn garage staan en is de tram al lang afgeschaft, maar de bedding is er dus nog steeds en daar maken we dankbaar gebruik van.
En zo geraak ik probleemloos in Brane-le-Comte waar ik de trein naar Brussel-Zuid neem waar ik eenvoudig kan overstappen op een "intercity" naar Nijvel die ook nog stopt in allerlei gehuchten waar ik nog nooit van gehoord had. Met de nodige vertraging geraak ik uiteindelijk vrij probleemloos op mijn bestemming en kan ik het eerste stukje van de wandeling doen.
De tocht begint vandaag met een stadswandeling door Nijvel en er zijn hier best wel wat mooie plekjes te zien. We worden langs alle bezienswaardigheden geleid, waarna een "ravel" opgezocht wordt. Alweer een oude spoorlijn die niet meer in gebruik is maar die opengesteld is voor fietsers. Een tweetal kilometer rechtdoor lopen, dat is wat er ons te wachten staat. Maar het is in de schaduw, en het is vlak dus het gaat eigenlijk verbazend vlot vooruit.
Als ik de ravel mag verlaten dan blijkt er een boerderij in brand te staan op de route en dat de brandweer en politie de omgeving hermetisch hebben afgezet. Ik zoek me snel een alternatieve route, en daarvoor mag ik nog een kilometertje langer op de ravel blijven lopen. Even verderop pik ik de echte route weer op.
Langs een onverharde weg gaan we over heuvelachtig terrein in de richting van het oude kanaal van Brussel naar Charleroi. Ooit waren er hier zo'n 20 sluizen die allemaal vervangen zijn door een gigantische scheepslift in Ronquières. Maar de oude sluizen zijn er nog en sommige daarvan worden nog gebruikt voor plezierbootjes.
Langs de oevers van het kanaal loop ik tot in Ronquières waarna ik alweer een volgende Ravel mag oppikken voor een kilometer of 3. En als die verteerd is dan is het nog maar een kleine kilometer tot bij mijn auto.
Dit is een mooie afwisselende route, met lange stukken over oude spoorlijnen of tramlijnen. Onderweg loop je door heuvelachtig landbouwgebied, door mooie bossen en langs hte water. Ook kom je langs de scheepslift in Ronquières. Er is vandaag meer dan genoeg afwisseling dus om een interessante tocht te zijn.
Alle foto's van vandaag vind je hier: https://photos.app.goo.gl/krTZAsZ1aiydJWG26.
De tocht begint vandaag met een stadswandeling door Nijvel en er zijn hier best wel wat mooie plekjes te zien. We worden langs alle bezienswaardigheden geleid, waarna een "ravel" opgezocht wordt. Alweer een oude spoorlijn die niet meer in gebruik is maar die opengesteld is voor fietsers. Een tweetal kilometer rechtdoor lopen, dat is wat er ons te wachten staat. Maar het is in de schaduw, en het is vlak dus het gaat eigenlijk verbazend vlot vooruit.
Langs de oevers van het kanaal loop ik tot in Ronquières waarna ik alweer een volgende Ravel mag oppikken voor een kilometer of 3. En als die verteerd is dan is het nog maar een kleine kilometer tot bij mijn auto.
