Vandaag is het tijd om aan een nieuwe wandeling te beginnen. En ik begin ze deze keer bij het einde. Ik zal de laatste 34 kilometers van de GR130 wandelen, wat me door de boerenbuiten in Noord Frankrijk zal brengen van Esquelbecq tot in Buysscheure. Dus van de eikelbeek naar de schuur in het bos, vrij vertaald.
Parkeren is gemakkelijk aan de kerk van Buysscheure. Vind je daar toch geen plek dan is er 100 meter verder een cultureel centrum waar achteraan een gigantische parking is. Je auto geraak je dus zeker kwijt hier. Met de fiets is het een dikke 12 kilometer over een volledig vlak parcours tot in Esquelbecq. Daar zet ik mijn fiets in de fietsenparking aan het station en ik kan aan mijn wandeling beginnen. Openbaar vervoer tussen de start en finish van deze etappe is onmogelijk maar dank zij de vlakke omgeving is fietsen geen enkel probleem. Bijkomend voordeel van over en weer rijden met de fiets is dat je op die manier nog een ander stukje van de omgeving kan verkennen.
Het is nog januari dus is het altijd een risico om in Frankrijk te gaan wandelen. Het jachtseizoen is in volle gang maar vandaag valt het nogal mee. Ik zie nergens jagers en kan probleemloos en zonder zorgen van de omgeving genieten. En genieten, dat doe ik vandaag. Spectaculaire natuur is hier niet te zien, maar wandelen door een vlak landschap met vooral veel landbouw is best aangenaam. Soms moet je niet veel spectaculaire dingen hebben om toch te kunnen genieten. Nadeel van een landbouwstreek is dat elke boerderij bewaakt wordt door een koppel woeste honden. Maar al snel leer ik dat het meer show is dan wat anders. Maar door zo te wandelen kan ik mijn hoofd alweer leegmaken zodat ik morgen klaar ben voor alweer een nieuwe week.
Het is een vrijwel volledig vlakke wandeling vandaag. Er is wel 1 helling die beklommen moet worden, en de route stuurt er ons 2 keer overheen. Kwestie dat we toch de nodige hoogtemeters zouden maken.
Ik neem ruim de tijd vandaag om van de omgeving te genieten. Een mooie oriëntatietafel kan bij dit helder weer zeker bekoren en ik doe ook de nodige uitstapjes links en rechts als ik een mooi plekje zie. Maar ik mis vandaag wel de mogelijkheid om op een bankje een beetje uit te rusten. Na mijn ervaringen in Luxemburg ben ik natuurlijk ook gewend dat er elke kilometer wel een bank staat te wachten, maar dat is hier niet het geval.
Bijna bij het eind van de wandeling kom ik dan eindelijk langs de plek waar het allemaal om te doen is vandaag: ik passeer de bron van de Ijzer. Hier is het een onooglijk beekje maar dat zal snel veranderen als ik iets dichter bij België geraak.
De laatste 2 kilometers loop ik alweer op de GR128. Het Vlaamse stuk daarvan was de eerste GR die ik liep en ook van het Franse stuk deed ik al een groot stuk toen ik de Via Francigena liep. Maar dit stukje had ik nog niet gezien. Dit gat in de route moet dus ook nog eens dichtgelopen worden, alweer een paar wandeldagen die bij op de planning mogen...
Ik wandelde vandaag de laatste 34 kilometers van de GR130. Met de 9 kilometer erbij geteld die ik vroeger al eens liep toen ik de GR131 wandelde heb ik nu al bijna de helft van de route afgelegd. De rest van de route zal er binnenkort wel eens van komen, maar nu ga ik eerst eens een paar andere routes afwerken.
Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/rA9sYjYurz3M5i2g8.
