De derde etappe van de GR565 brengt me van het station van Turnhout naar de kabouterberg in Kasterlee. Dat is een afstand van dik 27 kilometer over een zo goed als vlak parcours. Onderweg kom je door eindeloze natuurgebieden en oude militaire domeinen. Het blijkt nog maar eens dat de Kempen echt een schitterende omgeving is voor het maken van lange wandelingen. En deze route is geen uitzondering, ook deze etappe brengt je langs de mooiste plekjes uit de buurt. Ik parkeer me in Kasterlee ter hoogte van bushalte "Venheide" en neem de bus tot aan het station van Turnhout. Elk uur heb je een bus, ticketjes voor de bus vind je gemakkelijk in de app van de Lijn.
De start van de wandeling vandaag is eigenlijk een stadswandeling door een verrassend mooi Turnhout. Langs allerlei bezienswaardigheden kronkelt de route door de stad. Ik kom langs een mooi gerechtshof, een mooie kerk, een mooie markt en nog zo veel andere mooie dingen. Maar na een paar kilometers door de stad te slingeren lopen we resoluut de stad uit. Langs het ziekenhuis lopen we het stadspark binnen. Hier reed ik ooit heel lang geleden op zo'n mini treintje. Ik was toen veel kleiner en die treintjes leken veel groter maar blijkbaar bestaat dit dus nog steeds.
Langs enkele onbewoonde sociale woningen gaat het richting spoorweg die een paar kilometer gevolgd moet worden. Dit gaat langs een mooi fietspad met het nodige groen zodat het eigenlijk niet echt stoort dat we langs zo'n drukke spoorweg en dwars door industrie aan het wandelen zijn.
Maar al snel wordt dat allemaal achtergelaten en komen we in een heel mooi stukje natuur. Langs oude militaire domeinen gaat het naar een prachtig maar bijzonder nat natuurgebied "Winkelsbroek". Wie "broek" hoort die weet dat zijn voeten nat gaan worden, zeker als het hard geregend heeft de afgelopen dagen. Voor het domein hangt er een bordje met de omleiding bij te veel water, maar ik waag het er toch maar op. Ik heb vandaag mijn Meindl's aan en die hebben toch een zeker hoogte. Het water mag al best diep zijn voor ik te natte voeten krijg. En ik ben blij dat ik het er op gewaagd heb. Het was er nat ja en enkele stukken moest ik door 20 centimeter diep water waden, maar dat lukte nog net. In ruil kan ik genieten van een prachtig stuk natuur. Ik zet me zelfs op een bankje op een eilandje in het midden van een gigantische waterplas om mijn boterhammetjes op te eten.
Even later in dit prachtige domein blijkt dat de personen die de wegwijzers plaatsen er soms ook even niet met hun gedachten bij zijn. Enkele wegwijzers hangen op hun kop, met het wit naar beneden. En dat terwijl iedereen toch weet dat gr-aanduidingen, zoals een goeie pint, met het wit van het schuim naar boven horen te hangen. Maar dat is zeker geen kritiek, dat kan iedereen wel eens overkomen. In mijn hoofd noem ik de wegwijzers ook altijd "rood-wit" terwijl ze eigenlijk "wit-rood" zijn.
Veel tijd om daar bij stil te staan heb ik niet want de route gaat nu naadloos van het ene hoogtepunt naar het volgende. Dwars door een militair domein en langs de kazerne van het "3e batallion para" van Tielen kom ik uit bij de Hoge Rielen. Dat is ook zo'n oud militair domein wat nu gebruikt wordt als kampplaats voor jeugdgroepen. Heel mooi is dit domein en de wandeling kronkelt er door en toont elk hoekje er van.
Onderweg komt er nog een oude man op tractor langs die vindt dat het bos er tegenwoordig maar slordig bij ligt. Die groenen toch, die laten alles maar verwilderen. Misschien daarom dat de wandeling hier langs gaat, omdat wandelaars zo'n verwilderd bos mooi vinden? Maar ergens heeft hij wel een punt: bomen die nu al schuin over de weg hangen zouden eigenlijk beter opgeruimd worden voor ze voor schade zorgen in de volgende najaarsstorm. Maar nu die groenen hier aan de macht zijn mag dat dus niet tot zijn grote frustratie en zullen we moeten wachten tot ze omvergeblazen worden.
Na nog een paar kilometer door hele mooie en vooral rustige bossen komt dan Kasterlee eindelijk in zicht. En wie Kasterlee zegt die denkt natuurlijk onmiddellijk aan kabouters. En dus moet er een mooie tocht gewandeld worden langs pratende palen die verhaaltjes vertellen, langs slapende reuzen en langs echte kabouters. Maar aan alles komt een eind dus kom ik probleemloos aan mijn auto die ik op de parking van het kabouterbos in de Venheide geparkeerd had.
Ik wandelde vandaag enkele kilometers verder dan oorspronkelijk gepland zodat de volgende etappe tot in Retie nu wel erg kort zal zijn. We zullen nog wel zien hoe we dat oplossen. Vandaag wandelde ik in ieder geval 27 kilometer over de GR565. Het album met alle foto's van vandaag vind je hier:
https://photos.app.goo.gl/mX4dmqxr3C2aBYhs5.
Related posts
GR 565 Etappe 2: Zoersel - Turnhout »
GR 565 Etappe 4: Kasterlee - Retie »
